Gdybym teraz umierała,
Swoje ciało porzucała,
Już niczego bym nie chciała,
O nic się nie domagała.
Ręce w trumnie poskładała
- tak na śmierć bym poczekała.

Gdybym teraz odejść miała,
Nawet bym nie zapłakała.
O nic bym nie poprosiła,
Na nic bym się nie skarżyła.
Oczy bym pozamykała
- tak na śmierć bym poczekała.

Gdybym teraz świat żegnała,
Wszystkich żywych opuszczała,
Na nic bym już nie liczyła,
Już o niczym nie marzyła.
Nic już bym nie powiedziała
- tak na śmierć bym poczekała.

Gdybym teraz żyć przestała
I śmierć w myślach bym ujrzała,
Tak bym sobie z niej zakpiła,
Że bym się nie przestraszyła.
Serce bić by mi przestało,
Z płuc powietrze uleciało.

Gdybym teraz śmierć witała,
Pewnie bym się uśmiechała.
Rękę szybko bym podała
I ze świata odleciała.
Nie wiem dokąd bym trafiła,
Ważne, że bym już nie żyła.

Nie chcę już tu być.
Nie umiem tutaj żyć.
Nie radzę sobie już z myślami
i moimi problemami.
Żyję tylko marzeniami,
odległymi tak planami.
Nie chcę żyć już złudzeniami
i nowymi zmartwieniami.
Nie mam siły, by tak żyć.
Nie karz mi po prostu być!
Zabierz mnie na drugą stronę.
Jeśli proszę cię nie w porę,
zostaw kogoś, kto chce żyć.
Ja człowiekiem nie chcę być!
Pchnij mnie nożem,
zastrzel mnie.
Zrzuć mnie w przepaść,
utop mnie.
Zaciśnij węzeł mi na szyi.
Zabij mnie w tej chwili!
Zabij mnie jak tylko chcesz
i ze świata sobie bierz!

Ze świata wyobraźni wydostać się nie mogę.
Pozbyć się iluzji już nie potrafię.
Złudzenie przeniknęło mą duszę na zawsze.
Jak mam żyć jeśli we własnej głowie utkwiłam?
Nie wiem jak się wydostać, którędy pójść.
Nie umiem już w codzienności tkwić.
Godzinami siedzę w samotności
i wyobrażam sobie inną siebie.
A może to właśnie jestem ja?
Nie wiem sama..
Nie wiem już nic!
Który świat jest prawdziwy?
W którym mam żyć?
Jeden jest piękny, przyjazny i jasny.
Drugi szary i przesiąknięty cierpieniem.
Pełno w nim krzyku, brudu i łez.
Nie chcę w nim żyć!
Nawet, gdy realny jest.
Wolę ten pierwszy pachnący szczęściem.
To w nim odnajdę siebie!

Niektórzy faceci są jak wódka. Bez nich jest nudno, kiedy się pojawiają zaczyna robić się ciekawie i brniesz w to dalej. A gdy myślisz, że lepiej być nie może, film się urywa, a ty budzisz się z kacem.