czasem mam chęć
żyć jak człowiek
bezdomny
z reklamówką
na ulicy
lub zaszyty
w głuszy
Bieszczadów
by nie uczestniczyć
w pośpiechu świata
w wyścigach
kto pierwszy
kto lepszy
kto więcej
kto ładniej
kto idealnie
kto wyżej
............
w hierarchii
nic nie znaczących na końcu
wykreowanych
ludzką próżnością
wartości

Takie moje bajanie

W rogu kościoła ukryte
stoi zło uśmiechnięte,
przygląda się ludzkim duszom,
na ile mogą być święte.

W konfesjonale z satysfakcją,
swą obecnością Bogu dowodzi:
"Słyszysz, mówią ci o mnie,
więc kto im w życiu przewodzi? [...]

Jak zwykle stroisz piórka,
"tak, tak" - twoja mowa,
a później senna jesteś
lub boli cię głowa.

nakarm moje serce ufnością
zatrzymaj jego chęci zrywu
niech nie dręczy się i nie trapi
tym, na co nie ma wpływu

ujmij nieco wrażliwości
obdarz kogoś, kto jej poszukuje
niech mniej widzą oczy duszy mojej
niech inaczej serce moje czuje

w świecie makiawelizmu
w bezdusznej egzystencji człowieka
wrażliwość staje się słabością
gdy oko wzruszeniem ocieka

Wróciła żaba z długiej podróży
po tym, jak z błota własnego uciekła.
Oczy wybałuszyła
i coraz bardziej stawała się wściekła.
Nie po nosie jej, nic nie szło po jej myśli.
Błoto jeszcze nie wyschło,
mokre i pełne zgniłych liści.
Najpierw zadufana,
z pewnością właściwą królowi
kumkała i kumkała
lecz bajorko na brednie nie pozwoli.
A że cwana, zmieniła szybko postawę,
i tu... porzekadło dla obrazu się zjawia:
za koniem chodzi krok w krok
tam, gdzie go kują
i sama nogę podstawia.

ktoś narzucił nam styl
nie pytając o zgodę
i wprowadził na świat
plastikową modę

kwiaty z plastiku
których się nie sieje
z plastikowych butelek
woda dziś się leje

plastikowe rzęsy [...]

Kręgosłup moralny Europy
chwieje się od głowy,
choć powszechnie wiadomo,
że to projekt scalony.
Rodzą się więc wątpliwości,
czy głowa to głowa,
czy rolę jej pełni
kość ogonowa?

gdyby tak można było
przykleić
plasterek na serce
połączyć
ze sobą w sposób prosty
ranę głęboką
brzegami do siebie
a krew sącząca się
wypłakać jednego wieczora

ileż to lat cierpienia
mniej by było?
ileż przespanych nocy
więcej?
ile łez zaoszczędzonych?
ale czy człowiek
byłby taki sam?

Zachorowało ludzkie sumienie,
złości się.
Gniewu stopnie wysokie,
bo obżarło się pychą po uszy,
leniło się i leżało zadufane na sofie.

To wszystko z chciwości,
pycha nieczysta była.
Teraz duszy mądrości zazdrości,
bo słyszy: a nie mówiłam!