Gwar uczniów ucichł na wieki
Ze ścian  sypią się tynki
Nie patrzą przez okna z niewiedzy
dziecięce stresy i lęki
Podłoga spragniona tupotu
i śladów trampek na hali
Dziś wszystko przeminęło
Dziś dusza szkoły w oddali
Cisza i smutek ponury
bez szkolnej wesołej gawiedzi
Nawet piłka z rozpaczy
milczy i... na krzesełku siedzi

Maj i kwiat kasztanowca
Zwiastun, symbol, tradycja
Poranne, rześkie powietrze
Niepokój, stres.... ambicja
Młodość w odświętnej wersji
Piękno biało-czarnych kreacji,
               Rok 2020
Oddał ten zaszczyt akacji.

W majowy wieczór
stoi samotna,
rozsycha się z tęsknoty.
Nie ma dziewczęcia
i nie  ma chłopca,
co czynić miał zaloty.
Nikt tu nie przysiadł,
nie trzyma się nikt za ręce.
Nawet latarnia smutna stoi
i świecić jej się nie chce.

leci kropelka dżdżu
po nerwów sieci listka
łagodzi jego ból
po suszy
która wyniszcza
czym dla liścia deszcz
tym łza jest dla człowieka
oczyszcza
koi żal
gdy po policzku
przemyka

nareszcie słyszysz śpiew ptaków
nie pędzisz
nie gonisz
nie kradniesz czasu
by się uspokoić
wszystko ma swój sens
swoją cenę
choć wartość względną różną
doceń
nie narzekaj
za chwilę spakujesz walizkę podróżną
a wszystko co już widziałeś
co ci spowszedniało
odkryjesz na nowo
stanie się piękniejsze
niż dotychczas bywało