Usiadłam z ciężką głową
Zamknęłam oczy
Przerzucam kanały moich wspomnień
Są zakłócenia
Brak obrazu
I tylko te nielubiane
Piksele się kłócą
Nie widzę ostro
Tego co było piękne
I brak czerwonego wina

Myśli się rodzą, kłębią, wirują,
dręczą, cisną, męczą, kotłują.
Myśl jak myzyka, nie zna granic,
może rozbawić lub serce ranić.
Myśli się myślą bez ustanku
w nocy, wieczorem i o poranku.
Kierują dobrem, kierują złem,
są szczęścia lub tragedii tłem.
Mogą budować, być przewodnie,
filozoficzne, tajne, swobodne.
A jak się rodzą, jak się myślą? [...]

Jedyny mężczyzna
Tylko on
Cud narodzin rozpłakanego szczęścia
Trzykrotny cud
Razem w słońcu nad ziemią
Razem w deszczu po błocie
Ponad trzydzieści lat
Duma
Radość
Spełnienie
Warto

wpatruję się w jego nurt
wartki i zdecydowany
nie zatrzymuje się
nie rozpamiętuje
nie wraca
spieszy
goni
dąży do celu
do głębi toni
po drodze opowiada śpiewem
gra na dzwonkach
syci ludzkie zmysły
leczy rany
poi ptaszynę spragnioną
jest głosem górskiej głuszy
cieszy oko
rzuca balsam duszy
żyje
daje nadzieję

Nauczyciel to:
pedagog, psycholog,
lekarz, pielęgniarka,
opiekun, szatniarz,
ochroniarz i niańka.
Oprócz tego: księgowy,
skarbnik, redaktor, referent,
scenarzysta, reżyser
osobisty trener.
Wielozadaniowość
w zawód jest wpisana, [...]

Gdyby sumienie nie było leniwe
i częściej dbało o duszy szaty,
życie wytwornym balem by było,
a człowiek w cnoty bogaty.

Dusza moja raz w sukni balowej
z koronkowym długim trenem,
lekko porusza się na palcach.
W takt jakiej muzyki? Nie wiem.
Innym razem umorusana
w koszuli brudnej grzechem,
zrezygnowana, umęczona
człapie jak starzec z ciężkim oddechem.
W nocy nie śpi, czuwa w mym wnętrzu,
przeglqda garderobę.
Rano ubiera się tak, jak się czuje, [...]

otwierasz oczy po nocy
skanujesz poprzedni dzień
karmisz od nowa myśli
tym co nie powinno
a zdarzyło się
zowu serce zakłuje
i ciężar obudzi duszę
po gramie
przez kilka dni
wylewasz żal
lub złość
aż głowa przerobi
przepracuje
odnajdzie sens

Nie rozdziobały nas kruki i wrony
Nie poddaliśmy się oprawcom
Nie ulegliśmy jako naród
Pokazaliśmy hart i męstwo
Po latach trudu ciągle jeszcze
Odżywa pokusa rozdziobania
Dziobami kłapią, atakują
Szukają szansy pokonania
Nie skubią żywcem
Szponami swemi nie rozrywają
Najpierw oswoić chcą ofiarę
Metodologią ogłupiają
Dlatego tylu targowiczan
Co stronę wroga wybierają
Ale to przecież nic nowego
Oni od dawna z nim trzymają
Na nic się zdadzą te zabiegi
Na nic donosy i fałszerstwa
Jeśli zabraknie sił patriotom
Niebo znów ześle Cud Zwycięstwa

zawiało miłością
otworzyło się serce
z jasnej chmury
spadł deszcz namiętności
przemokłam doszczętnie
obwiniasz mnie?
ale to ty już dawno zabrałeś mi parasol

młode serce drżało
w obrazach i myślach ty
miejsca wciąż pachniały tobą
naszą swobodą kwitły bzy
stare schody o trzeciej rano
oddawały ciepło naszego spotkania
późne powroty do domu
westchnienia rozmyślania
i odjechałeś na zawsze
choć każdego roku wracałeś
byłeś w tych samych miejscach [...]