żyjemy jak roboty
myślimy cyfrowo
excel naszego 'ja'
tworzy formuły
tylko dla 'ma'

drzewiej człek z cepem
był bardziej człowiekiem
bo w duszy
formułę dla
'winien pomimo'
miał

i serca nasze
gorejące niegdyś
płomieniem ognisk rodzinnych

letnie dzisiaj, ostygłe
tylko na prąd
na dotyk
na czas

płomień znicza
w zadumę posyła
na płycie marmuru
wzrok otula zdjęcie
w chryzantem alejach
wiara i nadzieja
z miłością
aż po życie wieczne
miłość przenika serce
wiara w modlitwie kwitnie
nadzieja na spotkanie
gdy nasze życie umilknie

Od lat trzyma mnie
W inspiracji sidłach
Każe tworzyć i przelewać
Na papier wierszydła

Czasem lekką treść dyktuje
Miodem serce gładzi
Innym razem ponure
Pióro w dłoń mą wsadzi

Bywa, sił mi brak [...]

Ambasador pokoju
Mediator zwaśnionych stron
Jednoczący w modlitwie różne wyznania

Obrońca najsłabszych
Piewca Bożego Miłosierdzia
Głoszący wierność świętemu prawu życia

Wyzwoliciel prawdy
Obrońca ludzkiej godności
Dyplomata, łamiacy polityczne bariery

Papież miłości
Autorytet młodzieży
Niezależnie od jej wyznania i koloru skóry

Poliglota
Nieprzeciętny intelektualista
Zawsze blisko prostych ludzi

Przewodnik duchowy
Ojciec troskliwy
Z którym z ziemi było nam bliżej do Boga

Odchodzą krewni, bliscy, znajomi
Czas życia, wiek bezlitosny
Coraz rzadziej uśmiech się zdarzy
I człowiek coraz mniej radosny

I coraz częściej nasze spotkania
W konduktach ostatniej drogi
I choć życie tu się nie kończy
Ból serce przeszywa po brzegi

A refleksja, niestrudzona towarzyszka
Łzy żalu na policzki wylewa
Wertuje, analizuje obrazy
Duszę na strzępy rozrywa

Bo gdy życie już ułożone, spokojne
Gdy dzieci, wnuki, dom w miłości tonie
Raz ostatni uściskać przychodzi
Strudzone, tulące, kochane dłonie
A. S.

dzisiaj edytowało wczoraj
nasyciło barwę nieba
jaskrawość słońca wzmocniło
zastosowało filtr
wzmocniło kontrast
stworzyło pejzaż
jesiennego piękna
obiektywem natury

mamy wielu naukowców
nauk trudnych i przeróżnych
tych zwyczajnych, nadzwyczajnych
tych medialnych i usłużnych

jest różnica jednak wielka
w ich tytułach i ich skrótach
ci, co tylko wykształceni
słomę ukrywają w butach

oby tylko słoma w butach
naukowe lżyła miano
raz posłuchasz i zrozumiesz
w butach słoma, w głowie siano

patrzę na człowieka
widzę w nim anioła
czuwa nad innymi
podpowiada słowa

ochrania, zabiega
na skrzydłach unosi
tu powie: " przepraszam"
tam z dołka podnosi

obojętność mu obca
nie odmówi, gdy trzeba
wątpliwości nie ma
że zesłany z nieba

obudzony w nocy
otworzy, nie zwleka
znacie te anioły
o twarzy człowieka?
A. S.

zaopiekuj się moją złością
przytul ją mocno do siebie
ona nie lubi twojej miłości
więc dużo zależy od ciebie

odpowiedz jej spokojem
ciepłym i miłym głosem
nawet, gdy coś tam brzydko
burczy na ciebie pod nosem

ona silniejsza bywa ode mnie
buzią mą krzyczy, czasem wyje
przepada nagle, zawsze gdy
twoje serce blisko mojego bije