...

Tylko deszcz przelotnie puka w okno...
dotyka dłońmi zapomnianych marzeń
jak ptak szybuje smutek i samotność...
rani ubogie szare krajobrazy...

tam liść niesforny suchy jak wspomnienia...
nie pamięta oddechów minionego lata
tam źdźbło co uschło
a przecież wiatr w warkocze je zamieniał i uczuciami pozaplatał... [...]

...
Zimno...wiatr zawodzi i wieje
deszcz też płacze chyba na zapas...
w dłoni ściskasz jak kasztany nadzieję...
resztki ciepła chcesz ochronić
i złapać...

szczelnie otulasz dobre słowa...
okrywasz na później sercem
chcesz resztki lata obronić...
uratować to co było szczęściem... [...]

...
Diamentowa kolia srebrna...
tkana iluzji pajęczyną
wiatr ulotne trwoni krople
obudzone ze snu giną...

jeszcze skrzą się... jeszcze tańczą...
zanim spadną lśnieniem ranka
zanim zginą...
zanim wyschną... zanim doczekają końca...

słodką szepną tajemnice
mgieł jesiennych dotkną dźwięki...
się rozczulą... się zachłysną...
pod dotykiem znikną ręki...

niebem słońca pierwszy promień...
i ostatnie skrzenie deszczu
odeszły diamentów kolie w zapomnienie
żal przyniosły tylko sercu...
Anita Steciuk

Fb anioł deszczu blog literacki Anity Steciuk

...

Dziś pójdę...

za tym szumem jesiennych liści
wiatrem pachnącym wolnością

naga jak wiatr oddechem o świcie
pójdę za tej chwili czystością...

dziś pójdę... [...]

...
Dla siebie... przy sobie... od siebie...
drżąc sercem jak pod nut dotykiem
byliśmy dla siebie zawsze
przecinając milczenia ciszę...

dźwięki na nas spadały...
jak liści poematy jesienne
chwil nie trwoniliśmy wszystkich
trwaliśmy przy sobie zimą... wiosną... sercem...
[...]

...
Dzisiejszy krzyk żurawia...
serce i duszę wypełnia
nie łap go... nie zatrzymuj w locie
nie łam mu serca...
jego lotu amfilada
serpentyny jakże kreśli kręte
tylko on roztrwania lotu ciszę
dróg własnych ornamentem...
wróci gdy czas nadejdzie
zatańczy... pola obudzi mrozem jeszcze srebrne... jeszcze senne...
i poszybuje wolny... i piękny
niebem poprzez przestworze...
zaczekaj... poszuka wiosny
zaczekaj... przekrzyczy ciszę
skowronki wrócę... słońce i ciepłe myśli...
wiosna wróci z żurawi krzykiem....
Anita Steciuk

Fb anioł deszczu blog literacki Anity Steciuk

😉
...
A jeśli jesień to tylko złota...
a jeśli liści to srebrne brzmienie...
przechadza się wiatr i strąca ciszę mrozem i słów uniesieniem...
delikatnie skrzy się brzoza
wiatr liśćmi delikatnie szeleści
skrzypce grają pajęczynami...
czas ostatnie chwile ciepłem i kolorami pieści...
srebrnie... zimnem zamykam okna...
srebrem... puste ławki czekają uliczne...
śniące fontanny zastygły śpiewem...
jesieni nadchodzi czas... refleksyjny... majestatyczny...
Anita Steciuk

Fb blog literacki Anity Steciuk anioł deszczu

...

Ustami skórę dotykasz...

i chłonę zachłannie ten dotyk

tą ciszę co trwa subtelnie i drżenie w sercu...

Twoje oczy...

dotykasz mnie coraz śmielej [...]

...
Srebrnym snem rozrzuca liście...
niesie czasu i wiatru tumany
jesień... kroczy zamaszyście
liście szepczą umieramy...

pod stopami barwny dywan
pajęczyny srebrem tkane
niebo płacze zimnym deszczem
ballady nuci smutkiem poprzeplatane...
[...]

...
Kocham jutro...
tak bez słów... bez dźwięków... bez krzyku...
tak całą sobą...
tym czym będę... następującą srebrną ciszą...

tulę...
drzew korony które gubią setki liści....
nie dotykam chaosu śmieję się do słońca spod rzęs
całą sobą... sercem... duszą... wszystkim...

kocham...
tak pokornie lato... jesień... to co po sobie następuje
już nie krzyczę za niczym nie biegnę
idę spokojem...
myślę... milczę... niczego już nie oczekuję...

chłonę...
tak łapczywie każdy okruch dnia
chwilo bądź...
zostań ze mną czasie...
zatrzymaj się nie odchodź...
proszę trwaj...
Anita Steciuk

...
A kiedy milknie poeta...
niebo zaklęte trwa w ciszy
milczy wiatr jakby przysnął
kołysanką bezdrożnych myśli...

to co było oddechem...
w pół kroku się zatrzymało
snów noce niepełne
usychają ze smutku garściami...
[...]

...
Znów wiatr liśćmi szeleści...
i lubię jesieni tej słowa
trawy dotykiem też pieści
i trwa ta zaczarowana rozmowa...
tańczą liście zawieszone
półszeptem na malowanych drzewach
w koronach ptak szeleści
i słucha jak natura
w jesień się przyodziewa...
jak pędzlem wyczarowane [...]

...
Szelestem liści  niebem chmurnym
budzisz z wdziękiem mój poranek...
symfonią deszczu
wiatrem...
szeptem...
kroplami...
niebo poprzetykane...
spoglądasz ciepło w moje oczy
i uśmiech igra mi spojrzeniem
cieszmy się...
przecież tylko teraz i tu jesteśmy
tą chwilą ...
myślą i istnieniem...
barwny parasol uczuć niosę
pośpiesznie biegnąc budzę śmiechem ptaki
szelestem liści
wiatrem deszczem...
boso...
szczęściem...
kocham całym sercem oddech tego lata ostatni...
Anita Steciuk

...
Zachody słońca giną dla Ciebie...
liście wiatr pieści dotykiem
mgłami pola osnute
tęsknotą...
żurawi krzykiem...

drogą do jesieni...
samotnie odkrywam ciszę
liście malowane kolorami
puste ławki uliczne [...]

...
Jak sen...
dzień chwile pejzażem wymyśla
maluje iluzje kolorem
jak ziarnka piasku
przesypuje się w myślach
gubi szeptem odłamki wieczoru...

przechadzasz się...
i trwonisz ciszę
morska bryza kradnie mi Ciebie [...]