Światło błyska, rozbłyska, by później zgasnąć i zabłysnąć na nowo,

moja muzo - białogłowo chciałbym przy Tobie zasnąć, śnić na jawie o miłości jasnej, własnej, lecz nie mogę,

moją głowę przyprusza jasny pył z drewna białego, rzeźbionego, który szlifuję, koloruję, maluję po to, aby ludzie widzieli, ale nie rozumieli, że kiedyś też miał formę,

kolbę stworzę z niego, żeby łatwiej było strzelić, zastrzelić, ustrzelić swą głowę, nogę oraz Ciebie-białogłowę.

Czas jest moim największym wrogiem, jest wrogiem całej ludzkości, jest wręcz wrogiem życia - dąży do zabicia...