angellfall

Wszystkie te dni, skąpane w biegu i niedoceneniu. Filiżanki, kubki, kubły kawy. Soniczne szczoteczki do zębów. Przylepione krople deszczu do szyby. Piąta trzydzieści, szósta trzydzieści. Jesteśmy w ciągłym ruchu, jak chomiki w kuli. Jesteśmy chomikami w ołówkowych spódnicach, koszulach i spodniach wyprasowanych w kant. Pochłonięci w prostokątne więzienia, pełne w pozornie satysfakcjonujące obrazy. Presja, by mieć dobre wyniki. Dobrą pracę. Dobry samochód. Dobre mieszkanie. Presja czasu. Lekcje francuskiego. Płatki śniegu na włosach. Wielkie białe talerze. Szerokie białe ściany. Minimalizm. Perfekcjonizm. Wszystko wydaje się takie nierealne. Świat w którym żyjemy to złudzenie. Iluzja, do której musimy wracać każdego poranka. I nagle pojawiasz się Ty. Niesamowicie prawdziwy w tak nieprawdziwej rzeczywistości. I sprawiasz, że wszystko inne kompletnie nie ma większego znaczenia.

Czuje bezsilność
Gdy wiem że
Nie mogę być częścią Twojej galaktyki
Ale gdy widzę twoje spojrzenie
Wiem że jestem całością
Czegoś zupełnie większego
Tak jakbyś
zamknął w swoich oczach całe uniwersum

Czuję bezsilność
Gdy wiem że
Nie mogę być częścią twojej galaktyki

Miałeś się mną opiekować
A jak zwykle muszę robić to sama

Skrzydła mi odleciały
I stałam się upadłym aniołem
Na mokrej pustyni był suchy piach
Ale jego fale zalały moje wnętrze
Wątroba
Żołądek
Nerki
Przypominały mi chmury
Zamknięte na niebie jak w klatce

Sprawiłeś, że moje serce śpiewa

"- Jesteś wyjątkowa
- Niby co jest we mnie takiego wyjątkowego?
- Oprócz wszystkiego to wszystko"

Pewnego dnia obudzimy się bez marzeń
Bo teraz są zbyt wielkie

Jak to jest
Że
Twój śmiech
To najpiękniejszy dźwięk na świecie

Jestem zła na siebie, bo gdy robię wielkie kroki i podejmuję wielkie decyzje, nie potrafię zdobyć się na większe. Nie potrafię. Nie potrafię tak wszystkim rzucić z jakiegoś powodu, którego nie umiem nadmienić. Coś mnie blokuje, jakby ktoś zabarykadował mi okno. Dostęp do powietrza.

Wracam
Tym razem na stałe