Młody rzadko rozumie doświadczenie, to przychodzi z wiekiem, z kolejnym wydarzeniem w naszym życiu. Uderza jak fala i już nic nigdy nie będzie takie jak kiedyś, jest to zarazem wspaniałe jak i przerażające. Uświadamiamy sobie jak ślepi byliśmy, a droga przed nami sama się klaruje.

Kolejny dzień, cóż za ironia losu, ci co chcą żyć umierają, ci co chcą umrzeć żyją, czy ktoś panuje nad tym burdelem?

Zazdroszczę niewolnikom z dawnych lat bo ich kajdany można było dotknąć, można było je zerwać, a potem umrzeć z godnością. Dzisiaj jest gorzej zewsząd mówią nam jesteś wolny, możesz robić co chcesz, by po chwili powiedzieć ci jak masz żyć, to nazywamy wolnością? To więzienie bez krat ani murów, to wiezienie umysłów. Przekaz tego filmu jest głębsze niż wspaniałe efekty specjalne. Zazdroszczę niewolnikom bo ich wybór był prosty, oni mieli pewność swojej niewoli, a my jaką mamy pewność?

Ludzie mówili mi że "Życie bez nadziei jest straszne i smutne", ale jeśli ktoś nie zna nadziei to jak może być smutny z powodu czegoś czego nie zna?