W tę świętojańską noc prawdziwych czarów poczujesz moc.....
Pokarzemy Ci , gdzie zasypia noc a budzi się świt.
Nie bój się nas, gdy przyjdzie czas,
moc na zawsze odmieni Cię .
Zanurz się w las, wsłuchaj się w wiatr ,
on historię opowie Ci.
O czasch gdy nie było miast ,
a bóg wiele imion miał....
W głębinach puszcz nasz słodki śpiew wychwalał Matkę Ziemię.
Nie było trosk o lepszy los,
święty był każdy kłos.
Czciłyśmy noc, wielbiłyśmy dzień,
tańczyłyśmy wśród traw.
Kochałyśmy wszystko wokół.
Zadrwił z nas los,
i nastał straszny dzień , zwiastun ciężkich czasów.
Zjawił się ktoś , karząć wierzyć w jednego Boga.
Nie zgodziłyśmy się - podobno złe, wielbiące Szatana.
Skazano nas na ognia stos...
Siejąc w sercach strach i śmierć.
Nie ma już nas, skończył się czas czarów i Matki Ziemi.
Jeden jest Bóg i tysiące miast...

Wróciłam z dalekiej podróży w głąb siebie i nieznane uczucia budzą się do życia, budzą się dla Ciebie. Chcę być przy tobie, chcę brać pełnymi garściami z życia ,pełną piersią oddychać. Być wolna jak ptak dryfujący w oddali, na wiosennym słońcu piegi opalić, Cieszyć się z błękitnego nieba , chce tańczyć, śpiewać , liczyć drzewa. Pragnę zagubić się wśród kwiatów na leśnej polanie i wrócić do Ciebie cała w skowronkach. Wszystko to dzięki Tobie Dziękuje za to , że przywróciłeś mnie do życia

Karm mnie...
Karm mnie tymi pustymi słowami.
Pozwól....
Pozwól mi wierzyć, że Tobie zależy.
Proszę...
Proszę, mydl mi oczy żebym nie widziała fałszu w Tobie.
Dotykaj...
Dotykaj jak dawniej.

Wierzyłam w ich przyjaźń, ufałam im.
Bez gadania robiłam co kazali.
Byłam taka naiwna....
Wyrzucili mnie ze swego kręgu.
Teraz jestem sama.
Bez obaw wyznaczam drogę swojemu losowi,
Przeciwstawiam się światu.
Twardo wyznaczam reguły.