Bolała ją jego obojętność w stosunku do jej osoby. Nigdy nie powiedział, że zależy mu na niej, nie przytulił na pożegnanie ani razu. Mimo tego, jak była zakochana, nie obchodziła go.
Nadeszła impreza u wspólnej koleżanki, późno w nocy niechcący przysnęła na jego ramieniu, a kiedy się lekko przebudziła, poczuła tylko jak ktoś ją przykrywa kocem i otula ramieniem. Usłyszała kochany głos, który mówił do kogoś obok:
-Szybko traci ciepło, biedna, od podłogi zaraz będzie jej zimno.
-Dlaczego się przejmujesz nią?
-Bo... przejmuje się mną. Jest zawsze blisko, taka kochana osoba.

____

Rozmowa autentyczna.

Cza­sami zas­ta­nawiam się czy zro­biłam w życiu coś cze­go nie żałowałam...
Patrzę na Ciebie i wiem.

-Jak mają się twoje róże? - zapytał, kiedy siadłam mu na kolana.
-Sama nie wiem. Próbuję wszystkiego, ale nic nie pomaga. One nadal chorują.
-Hmm.. to może kup nowe? Może jednak nic z tego nie wyjdzie? Już tyle się z tym męczysz. - spojrzał mi w oczy.
-Nie! Może to tylko rośliny, ale one też żyją! Niosą ze sobą barwy i zapach, który przynosi uśmiech. A niestety, wszystko co dobre, niosące ze sobą szczęście, często płaci za swe istnienie. Nie mogę ich skreślić, bo zachorowały, bo zło trzyma się kurczowo [...]

Cała umiejętność i zabawa polega na tym, aby sprawić, by mężczyzna był przekonany, iż to, co zrobił, było wyłącznie jego pomysłem i wolną wolą.

Często zadajemy sobie pytanie ,,Czego chcę?'', ,,Co jest mi potrzebne?''. W codziennym życiu posługujemy się głosem swego, jakże płytkiego i głośnego, Ego.
Z czasem możemy osiągnąć wymarzone rzeczy - wspaniały dom, samochód, dobrze płatną pracę.. ale gdzieś coś nie daje nam spokoju. Taki wewnętrzny głos, który wciąż próbujemy nieświadomie poskromić, bo jest sprzeczne, nie pasuje do tego, co jest zachcianką naszego Ego. Ludzie wierzący nazywają to darem od Boga. Jest to dusza. Nasze prawdziwe ja. Nasza dzika, pierwotna natura. Część wszystkiego, co nazywamy życiem.
Możemy próbować z nią walczyć, ale pewnego dnia wybuchnie, przewróci nasz, pozornie poukładany, świat do góry nogami. Zniszczy to, co zbudowało nasze Ego. Sprawi, że zaczniemy działać zgodnie z naszą naturą i potrzebami.
Dla mnie nastał ten czas...
Przestaję istnieć.
Jestem.

Jak najpiękniejszy kwiat bez wody obumiera, tak ja bez Ciebie nie mogę się rozwijać.

Codziennie, gdy przekraczałam drzwi szkoły, słyszałam, jak o mnie wspominają. Zazwyczaj padały teksty ,,O, patrz. Wiedźma idzie.".
Kiedyś bolało mnie to bardzo..
Lecz z biegiem czasu i doświadczenia widzę, jak wiele źle odebranych komplementów otrzymałam.