Po co wróciłeś?
To nie ja przechowuję Złote Runo,
nie mam również kluczy do bram Arkadii,
mapa do miasta szczęścia została zapomniana,
nie podaruję Ci kopii.
Czego szukasz?
Marzenia o lataniu zostały już spełnione,
Ikar z dumą patrzyłby na dzieci Przyszłości.
Szukasz inspiracji?
Jestem jałową ziemią, nic tu nie wzejdzie.
Choć dla Odyseusz Itaka była otwartym portem,
Ty tu nie zawitasz.
Miotany wiatrami wspomnień nie zapomnisz...
Ale czy to coś zmienia?
Woda i tak zamarznie,
Słońce na nowo wstanie o poranku,
Szept nigdy nie pokona krzyku...
Mam zapomnieć i wybaczyć?
Nie odniosłeś żadnych walecznych czynów,
A swoją tarczę zgubiłeś gdzieś w podroży życia,
zbyt zajęty własnymi potrzebami.

Nie marzę o kluczu do wiedzy świata,
Obojętne mi są insygnia władzy,
Nie chcę dorównać Odyseuszowi sprytem,
Nie pragnę skarbów Ilionu.
Pytasz, czego się domagam?
Chcę zachłysnąć się szczęściem!
Upić wolnością,
Odurzyć kakofonią śmiechów i radości.

Pragnę uporządkować konstelacje,
Odetchnąć głęboko ze świadomością,
że oto chodzę po wodzie zamiast w niej tonąć!
Spojrzeć w oczy światu
i wypowiedzieć głośno swoje imię,
by zabrzmiało czystym i donośnym głosem w uszach wszystkich, którzy we mnie nie wierzyli.
By zamiast Pionkiem, być Królową w tej rozgrywce.

Żałuj, że nie możesz wejść do mojej głowy ...
w takim cyrku jeszcze nie byłeś

:)