Wszystko się zmienia. Najtrudniej zaakceptować duże zmiany. Czasem po prostu żyjemy tak szybko, że nawet nie zauważamy małych zmian. Człowiek lubi stałość, zmiana kojarzy się z niewiadomym, stwarza wizje niepewnej przyszłości. Przyzwyczajamy się do zmiany, a tu już za rogiem czai się kolejna, a za nią następna. Kółko zawsze się toczy, nie zatrzymasz go, możesz go tylko nakierować w odpowiednią stronę.

Masz lat 20, myślisz, że możesz coś sobie dorobić w wakacje i popracować, a potem wyjechać i zobaczyć kawałek Świata. Starasz się jak możesz, ale nigdzie Cię nie chcą...nie masz doświadczenia...okazuje się, że studia uczyły Cię wszystkiego, ale niczego konkretnego. W ogólnym rozrachunku wychodzi na to, że nic nie umiesz. Nie masz znajomości, na rynku brak pracy. Miało być tak pięknie...Godziny spędzone na szukaniu pracy i rozmowach kwalifikacyjnych mogłam poświęcić na coś bardziej wzbogacającego. Straciłam czas, bo system edukacji i pracy jest zepsuty.

Zarówno w pracy jak i w życiu, chociaż tępo jest narzucone, nie warto biec bezmyślnie, ale robić coś co ma sens i świadomie, tu i teraz.

Ehh...życie jest tak paradoksalne, że jak próbuje o czymś napisać to za chwilę okazuje się, że zaprzeczam sama siebie. Dlaczego? Bo zawsze są dwie strony medalu, a jak chcesz obiektywnie przekazać temat, to musisz pokazać obie strony.