na szlaku na okrągło skręty
bicie na tylnej
całkiem często może nawet
w każdym momencie
oprócz zastoju

niełatwo jest nie postawić
niewygiętej przy zwisaniu
jednej zawsze za drugą
pamięć o pierwszej łańcuchem z kulą
za ostatnią

niechby szyderczo rzucić Panu Bogu
pod nie otchłań głowy
aż po koślawe
powykręcane po drodze

gdyby równorzędnie naprzód

pomyślałem
jestem taki sam jak wszyscy
strudzony liczeniem pozamykanych klatek
może mam trochę inne oczy - niebieskie
posypane piaskiem

kiedyś żyłem w stadzie
pożyczałem od innych usta
by nikt zakłamanych słów
nie powtarzał

żywię się życiem
prawdą zaprzeczam całość
patrzę na koniec
--------------------------------------------
Wrocław; 17 sierpień 2014

zanim powiem wierszem

zamykam żebym mógł odtworzyć
zapominam o pamiętanych słowach
potem powoli odgaduję znaczenia
związków zawartych w głoskach
wymyślonego szeregu
zanim jeszcze wypowiedziane

otwieram usta

odpuszczam żebym mógł zapełnić
wyrazami papierową taflę
potem po długim zastanowieniu padają
z zachmurzonej głowy litery
przeistaczam szarość w czarno na białym
zanim jeszcze napisane

biorę w palce

trzymam ze wszystkich sił
czekam
__________________________________
Wrocław; 15 maja 2014

z przodka dziedziczę
macierze znaczę
nieuświadomione

w zębie czasu
dłubię żeby zgrać zdrętwiałe
niekompatybilne palce

nad brzegiem wody przejrzystej
spękany nie mogę się pochylić
do wprawy po litery i słowa
szpiczaste wstąpię

jaki jestem gdy
na skrobaniu rozwadniam
na litość wyrwę porosty
sięgnę korzeni

jestem panie
takim
--------------------------------------------
Wrocław; 30.03.2014

promieni i deszczu meteorytów
z nieba nie spadło więcej
pierwszy tekst wystukałem
bezwolną garstką teraz
z niczego składam słowa

po wieloizbowych pracowniach
przychodzi ucho igielne upychać w bozonie
cóż zaszkodzić może kiedy zostałem
ostatecznie zdefragmentowany
przyciśnięty do ostatniego kwarka

przeczucie wiedzie borem
na manowce
może zawieszę przepaskę
na sosnowym sęku
gdy noc rzuci gwiazdami
po oczach
---------------------------------------------
Wrocław; 29.03.2014

zaraz odkleję palce
od kwadracików
oczy od niejasnego
stukania dzięcioła do matni
wchłaniam płaski wymiar
trzeci czwarty bezmiar
w środku pusty
cichy mruk elektronów
jestem wirtualnie
spełniam się przy ekranie
na opuszkach czuję ból
suchość
nierealne wypełnianie
kradzione momenty
synu marnotrawny

kiedyś jeszcze będzie
wilgotnie wpław wbród
bezszelestnie wśród między
będę naturalnie słodki
całym ciałem
----------------------------------------
Wrocław; 8 marca 2014

listkiem na gałązce
zawieszony z dala od ziemi
nie robię niczego
szeleszczę ponad ziemią
rozmawiam z powietrzem
zagryzam wiatrem
mgłą popijam

w milczeniu odnajduję siebie
w czystym milczeniu bez żadnej myśli
wznoszę się wysoko do nieba
zostaję w ciszy

gdy poznaję siebie z sobą
czasem spotykam zupełnie
obcą sobie istotę
-----------------------------------------------
Wrocław; luty 2014

zabawa w przeżywanie boli
zostajesz sam ze znakami zapytania
w półprawdach nieznanych do końca
igrasz z przemijającym

wokół stoją drzewa
patrzą zabiegani ludzie
powiewa zwariowany świat
twoje oczy twoje lustra
przenieś kolaże do środka
utrwalaj niewidoczne

wiatr potarga włosy ale nie przekroczysz
jesteś owiany ze wszystkich stron jednak
potrafisz patrzeć w niebo żeby jednoczyć
----------------------------------------------------------
Wrocław; 14 lutego 2014

przy drodze drzewa
zatrzymują na chwilę
nie stanowisz czasu
patrzysz na zegar który
mieści się w tobie
otrzymałeś dyspozycje

czasem czujesz bezsilność
wobec wskazówek
poruszasz się jak one
obejmują ze wszystkich stron

jeśli postanowisz
ruszaj dalej
-------------------------------------
Wrocław; 12 lutego 2014

za młodzi aby przekląć
deszcz znad brzegu
gdzie zostały ślady stóp

za starzy aby słońce
zatrzymać na jesień
bez zaklętych słów

pomiędzy
dziewczyną a chłopcem
parasolki i muzyka
nieprzemijająca

pomiędzy
kobietą a mężczyzną
zegar i wskazówki
czas na wiatr
------------------------------------------------
tekst inspirowany filmem "Parasolki z Cherbourga"

mogłem się spodziewać
drzewa wyrosły nad wyraz
jakkolwiek to rozumieć
rzeki płyną w tych samych korytach
wybudowano nowe stacje

minęły lata
więcej niż mogłem przypuszczać
pociągi są pozornie czyste
i tak bardzo powszednie

codziennie zmieniam kierunki
aby trwać
szukam sprzątam
przerzucam
zwrotnice
-------------------------------------------
Wrocław; styczeń 2014

stacja - dom rodzinny
przystanek zaprzeszłego czasu
drzewo co na swoim miejscu
przy płocie
głęboko wrośnięte

pociągiem w świat fruniesz
skrzydła rozpostarte do lotu
niepokój
nie pozwala się zakorzenić

po latach powrócisz
by zrozumieć - świat
jak kropla rosy na źdźble trawy
maluśki

nic nie straciłeś
nic nie jest
darowane na zawsze
-----------------------------------
Wrocław; styczeń 2014

miejsca

trakt
pokazuje po kolei istotne stacje
inaczej nie byłoby przemijania

podróżniku gdy wysiadasz
uchyl kapelusza
-----------------------------------------------
Wrocław; styczeń 2014

żelazna droga
wytycza znacząco
ważne cele człowieka
wypełniają się

toczy równo
dosadnie jak rzeka
falami podkłady
szyny poukładane
przez góry doliny
kreślą linie

na torze parowóz
energiczne zjawisko
stanowi istotę pociągu
lokomotywę
--------------------------------
Wrocław; styczeń 2014

mam czas na stół
z pustym nakryciem dla nieznajomego

chlebem i rybą obdzielam tysiące
gdy biegnę pod górkę
codziennie
ogarniam mały zakres wahań
oj maluśki maluśki maluśki...

odnajduję radość w dawaniu
prawdziwym trochę magicznym
dobre jeszcze ciepłe intencje
przełamuję jak opłatek
dla milionów bliskich dalekich

mam czas na dar
spokoju