Jestem zmęczony, szefie. Zmęczony wędrówką, samotnie jak jaskółka w deszczu. Zmęczony tym, że nigdy nie miałem przyjaciela, żeby powiedział mi skąd, gdzie i dlaczego idziemy. Głównie zmęczony tym, jacy ludzie są dla siebie. Zmęczony jestem bólem na świecie, który czuję i słyszę... Codziennie... Za dużo tego. To tak jakbym miał w głowie kawałki szkła. Przez cały czas.

Jesteśmy dziećmi dopóki boimy się nocy. Stajemy się dorośli, gdy zaczynamy obawiać się dnia.

Kiedy pojawi się myśl czarniejsza od czerni, wystarczy jeden błysk do rozświetlenia mózgu. Z lufy pistoleu.

Boli mnie głowa, ręce i nogi. Mięśnie i kości, paznokcie, włosy, zęby i serce. A najbardziej dusza.

Dopóki nie poczujesz się nieszczęśliwy, nie narodzi się w Tobie poezja.