Odszedł.. Zrobiło się ciemno. Nie wiedziałam co się ze mną dzieje. Czułam jakby ktoś.. jakby ktoś wyrywał mi moją duszę, Rozrywał serce na kawałki. Co zrobić? 'Zapomnieć'. To była jedyna realna myśl przychodząca mi do głowy. Ale jak zapomnieć, gdy serce jeszcze płonie? A może samobójstwo? Trwałe rozwiązanie tymczasowych problemów. Albo nazwać to inaczej. Ucieczka przed wszystkim? Brak odwagi.. Tchórzostwo.. Trzeba stanąć do walki. Nie poddawać się.W końcu przyjdzie dobry dzień. Trzeba tylko w to wierzyć.

Stanęłam obok niego. Przeszedł mnie niewyobrażalnie fantastyczny dreszcz, gdy mijając mnie otarł się o moje ramię. I właśnie w tym momencie najbardziej odczułam brak jego osoby.Gdy stałam przy jego boku wiedząc, że on nigdy nie będzie mój..

Bo kiedyś przyjdzie w życiu taki moment, gdy powiesz sobie 'dość'. Pójdziesz na przód, nie oglądając się za siebie. I choćby nie wiem jak bardzo bolało, jak bardzo by Ci zależało, po prostu pójdziesz. Może w ten sposób uwolnisz się od niespełnionych marzeń i więzienia własnych wspomnień...