Wiersze — Aidan

Obserwowałem ich oparty o drzewo,
udających się w ciszy do przystani,
bez pieśni podróżnych i muzyki,
zostawiających za plecami koniec lata,
ściganych przez nadchodzącą jesień,
pogodzonych z upływającym czasem.

Wieczność spędzić chciałbym
Zamknięty w tej pętli czasu,
Podróży trwającej bez końca.

Bez przegapiania chwil,
Z wyobraźnią na ramieniu,
Chłonący piękno.

Do twojej dyspozycji oddane
Rytm serca, przepływ krwi,
Myśli.

Wieczność tu spędzić,
By zwyczajnie dobrze się działo.

Zanim nadejdzie chwila,
By oczy szeroko otworzyć,
Chciałbym skraść ci pocałunek,
Jeszcze jeden gorący pocałunek,
Na obłąkanych wzgórzach.

Senna piękność,
Muszę odlecieć,
Przysięga wieczysta
- znów się spotkamy,
Znów to powtórzymy.

Kryształowe wzgórza wzywają
Znów kuszą namiętnie szeptem
Gorącym jak oddech kochanki
Na szyi tego słonecznego dnia

Tysiąc rozkoszy we mnie
Tysiąc przeżyć
Obłęd niosę

Ciemność prowadzi mnie donikąd
włóczęga bez końca
wiatr jedynym towarzyszem
jedyny przyjaciel z rozwiązanymi ustami

włóczęga trwająca w nieskończoność
przez pustkowia bez życia
sam na sam z własną duszą
pojedynek ja kontra ja

pokutujący za grzechy przeszłości
kara wymierzona w samego siebie
włóczęga prowadząca donikąd
włóczęga bez końca

Wiatr śpiewa swoje
szarpie swym krzykiem
drażni zmysły piskiem
koi je szeptem
wstrzykuje energię do wewnątrz
krąży w organizmie
czuję jego działanie

obserwując ptaszyska
i chmury szare w swej beznadziei
z podziwem i pełnym uznaniem
wciąż są tam jak spadające gwiazdy
mimo tysiącleci narzekań ludzkich
i koniec

niebo czyste od brudu
wolne słońce zerwane z łańcuchów
czarne ptactwo poza zasięgiem wzroku
nawet nie słychać skrzydeł
trzepoczących we własnym tempie

Program dnia jest wszystkim znany
najpierw gazele i antylopy pędzące
ku słońcu ze łzami radości i pełne nadziei
następnie lwy - mordercy
polujące na marzycieli
topiący kły i wbijający pazury
w żywe jeszcze ofiary
później sępy cierpliwe
długie godziny spędzające nad głowami
cierpliwie czekające na zaproszenie do stołu
gdy odpady lądują na podłodze

na koniec klown w peruce czerwonej
z makijażem skrywającym twarz
człowiek konający ze śmiechu
niestroniący od żartów wybornych
gdy wszystko martwe

Jeszcze chwila
jeszcze godzin kilka
ziemia się zbliża
równowaga odpływa
kontrola

Rozbite twarze
wykrzywione nosy
podbite oczy
siniaki i krew
i wrzask [...]

Od pierwszych krzyków koguta
chwalących dzień się budzący
z otwartymi na oczyma na słońce
płaczę w pustej tęsknocie
moje pragnienie
wrócić w jej objęcia

Niech przeminie jak najszybciej
niech zniknie za horyzontem
a ty wróć najdroższa
brak słów opisujących twoje piękno miła
mrok twój i tajemnicę
nazwaną Nocą

Czerń i biel
stonowane w szarość
usypiający szmer
nerwy sprawdzające regularnie
czy ciało nie obumiera
niekontrolowane odrzuty
bez większego znaczenia
nie wolno nam ruszać w ten
epileptyczny taniec

Jesteś tam?
Otwórz te cholerne drzwi
Nadchodzę
Pozwól mi dojść do głosu

Wiem że tam jesteś
Opierasz się
Zaprzeczasz memu istnieniu
Nie chcesz w to uwierzyć
Choć jestem zaledwie
głosem obłędu
Twoim szaleństwem
Będę tu do końca
z tobą
- mój przyjacielu

Znajdzie się miejsce
do odpoczynku i ucieczki
przed lękiem
dla uspokojenia serca
i ducha
ktoś znów dobija się do drzwi

Krzyki i wrzaski
ryk lwa i syk węża
duch swoje zaczyna
i biczem pogania [...]

Spójrz tylko
nocne niebo rozciąga się nad nami
w jego mroku tkwi tajemnica
nie w świetle gwiazd
a w czerni zabierającej nas w podróże
jedna za drugą
w fascynującą wędrówkę
do wewnątrz
gdzie narkotyczne sny i wizje
ciągną się
więc dlaczego musi nadejść i tego koniec
dlaczego odchodzi mrok
i świt nastaje
słońce wychodzi wbijając gwódź w serce
na te kilka godzin
ciągnące się oczekiwanie na kolejne
fantazje i uciechy
tej następnej nocy
w mroku

To lustro jest teleportem!
Stoisz na stromym brzegu,
przed rzeką, na której brakło mostu
i za którą możesz coś znaleźć,
być może jedno ze skrytych pragnień,
być może jeden z najczarniejszych scenariuszy
horroru, który sam wyreżyserujesz
i w którym odegrasz jedną z głównych ról,
być może rolę ofiary
lub łowcy.
[...]

Element sztuki
tworzonej od początku
przez środek do końca
znikoma wartość
brak wpływu na zakończenie
powodem początek
motywacją świadomość końca
- gdzieś na końcu drogi
przez środek