Częste bywanie na portalach literackich jest najlepszym dowodem, że twój partner egzystencjalno-seksualny cierpi na chroniczną impotencję w zaspokajaniu twych duchowych potrzeb.

Za każdym razem, gdy uświadamiasz sobie, że jest już w twym życiu na coś za późno, to spotykasz w nim starsze rodzeństwo własnej śmierci.

Czym bezchmurne dni bycia z kimś są dla słońca ludzkich spełnień, tym bezchmurne noce bycia samotnym są dla gwiazd ludzkich marzeń.

Receptą na spełnione życie jest mieć w nim cel tak, jak ktoś, kto bardzo się dokądś spieszy i spieszyć się tak, jak ktoś, kto nie ma dokąd iść żyjąc bez celu.

Gdy wiesz, że do tej samej rzeki nie wejść w swym życiu możesz tylko jeden raz, to nie wiesz czym jest codzienność.

Im dalszą podróżą w samotność staje się odyseja twego życia, tym bliższą Itaką staje się dla ciebie utracone dzieciństwo.

Gdy smutkiem w oczach dumnie mówisz innym o sobie "Nie na sprzedaż", to samotność już nauczyła cię o siebie walczyć choć wciąż jeszcze nie nauczyła cię w tej walce zwyciężać.

Im więcej w tobie samotności, tym barwom twego życia bliżej do jesieni.

Z miłością jest jak ze śmiercią: dopóki wiele o nich mówisz wciąż są jeszcze daleko, gdy staną tuż obok ciebie słowa nie będą ci już potrzebne.

Gdy wątpisz, że miłość własna też uskrzydla człowieka to jesteś równie niedorzecznym niedowiarkiem jak ten, kto nie wierzy, że pingwin też jest ptakiem.

Ludzkie życie to taki tydzień, w którym z czwartku na środę uświadamiasz sobie, że jutro nie będzie piątku, lecz pojutrze będzie wtorek, bo czekany weekend skończył się w nim już dawno wraz z dzieciństwem i młodością.

Mądry człowiek umiera pogodnie, bo wie, że woda, która odbiera topielcowi ostatni łyk powietrza jest równie słodka co ta, która latami gasiła jego ustom pożar ich pragnienia.

Co z tego, że biegle władamy wieloma językami, gdy w słuchaniu otwierając się najczęściej tylko na głos własny wciąż jesteśmy analfabetami.

Gdyby życie było aż tak cenne jak roją to sobie humaniści, to natura lub Stwórca z pewnością nie umieścili by takiej kosztowności w tak lichym skarbcu jak papierowy sejf ciała, który otworzyć może sobie każdy za pomocą zwykłej żyletki.

Spójrz głęboko w zmęczone oczy starszych ludzi a przestaniesz wierzyć w to, że w grze o ludzkie życie ono samo jest jej główną wygraną.