Gdy smutkiem w oczach dumnie mówisz innym o sobie "Nie na sprzedaż", to samotność już nauczyła cię o siebie walczyć choć wciąż jeszcze nie nauczyła cię w tej walce zwyciężać.

Im więcej w tobie samotności, tym barwom twego życia bliżej do jesieni.

Z miłością jest jak ze śmiercią: dopóki wiele o nich mówisz wciąż są jeszcze daleko, gdy staną tuż obok ciebie słowa nie będą ci już potrzebne.

Gdy wątpisz, że miłość własna też uskrzydla człowieka to jesteś równie niedorzecznym niedowiarkiem jak ten, kto nie wierzy, że pingwin też jest ptakiem.

Ludzkie życie to taki tydzień, w którym z czwartku na środę uświadamiasz sobie, że jutro nie będzie piątku, lecz pojutrze będzie wtorek, bo czekany weekend skończył się w nim już dawno wraz z dzieciństwem i młodością.

Mądry człowiek umiera pogodnie, bo wie, że woda, która odbiera topielcowi ostatni łyk powietrza jest równie słodka co ta, która latami gasiła jego ustom pożar ich pragnienia.

Co z tego, że biegle władamy wieloma językami, gdy w słuchaniu otwierając się najczęściej tylko na głos własny wciąż jesteśmy analfabetami.

Gdyby życie było aż tak cenne jak roją to sobie humaniści, to natura lub Stwórca z pewnością nie umieścili by takiej kosztowności w tak lichym skarbcu jak papierowy sejf ciała, który otworzyć może sobie każdy za pomocą zwykłej żyletki.

Spójrz głęboko w zmęczone oczy starszych ludzi a przestaniesz wierzyć w to, że w grze o ludzkie życie ono samo jest jej główną wygraną.

Ludzka pamięć jest matką, która nigdy nie usuwa nie chcianych ciąż, stąd wciąż będzie się w nas rodziło tak wiele nienawiści i pragnienia zemsty, że zło na świecie może być spokojne o przyszłość swych dzieci.

Ilość zdrad. rozwodów i ludzi samotnych jednoznacznie wskazuje na to, że żaden ludzki związek nie jest tak trwały jak ten, w którym sakramentalnym "tak" jest słowo "ja".

Liczba par, która na powrót się ze sobą łączy po rozwodzie jest tak niewielka w porównaniu z tą, która się ze sobą rozwodzi po ślubie, że de facto sakramentalne jest mniej ludzkie "tak" niż "nie".

Nie bądź aż tak skrajnym pesymistą myśląc, że twe życie z czasem minie, bo z tej dwójki minie tylko twe życie - czas na pewno przeżyje.

Jeśli prawda jest lustrzanym odbiciem w nas świata, to tyle możesz o nim wiedzieć wpatrując się w lustro swej duszy, ile z jego ciszy możesz usłyszeć we własnym milczeniu.

Jeśli dalej niż w sny mają cię prowadzić drogi twej pamięci, to błądzenie staje się podróżą reszty twego życia.