W życiu jesteśmy wystarczająco długo gośćmi, aby odchodząc stąd stać się na zawsze cudzoziemcami.

Zakochani w innych to misjonarze wiary w ludzi, zakochani w sobie to zapyziali jej proboszczowie.

Życie w społeczeństwie to taki bieg sztafetowy, w którym zawodnicy ścigają się ze sobą o pałeczkę pierwszeństwa aby następnie przekazać ją własnym dzieciom.

Kobieta naprawdę grzechu warta skusi nawet do świętości czarta.

Ludźmi, którzy najkonsekwentniej i wbrew wszystkim chodzą w życiu własnymi drogami są niestety najczęściej tylko zboczeńcy.

Z iluż dzielących ludzi murów ci nie pozostawili kamienia na kamieniu... bo nie mieli w siebie czym rzucać.

W oczach człowieka można przeczytać to, co mówi on swym milczeniem.

Żądać od człowieka można tylko rzeczy możliwych - o pozostałe trzeba go zawsze poprosić.

Jesteśmy tak szczelnie zewsząd otoczeni przez rzeczywistość, że bronimy się w tym kotle tylko dzięki zaopatrzeniu drogą powietrzną przez górnolotne marzenia.

Gdy przebaczamy tylko skruszonym oznacza to, że będąc na ich miejscu nie okazali byśmy skruchy.

Gdy łysy o włos unikną nieszczęścia to jest dopiero prawdziwe szczęście !

Cynikom nie zależy na przyznaniu im w życiu racji, bo wiedzą, że najbardziej zależy na niej tym, którzy jej nie mają.

Niewielu ludzi byłoby stać na własne życie, gdyby przyszło im zapłacić za nie cenę, którą wystawili za nie moraliści.

Większymi egoistami niż ci, co nie myślą o innych są ci, co myślą, że inni nie powinni myśleć o sobie, lecz o nich.