O szybkości rozprzestrzeniania się każdej epidemii bardziej niż liczba zarażonych świadczy to, jak wielka liczba ludzi zdrowych infekuje się nawzajem wirusem mizantropii.

Ludzka pamięć może być w świecie dla człowieka nie większą pociechą niż dla drzewa to, że nie wyrwą go kiedyś z korzeniami, lecz zetną.

Bluźnierstwo przestaje być grzechem tam, gdzie nieszczęście staje się człowiekowi jego przeznaczeniem.

Jeśli rozkosz jest rajem ziemskiego zbawienia, to kobieta jest odźwierną tego nieba.

Gdy człowiek traci to, co w życiu kocha marzenia prowadzą go do wczoraj a wspomnienia do jutra.

Czego miłość jest początkiem śmierć nigdy nie może być końcem, lecz zawsze tylko dopełnieniem.

Wtedy twe życie do końca już będzie traciło sens, gdy żyjesz już tylko po to, żeby jak najdłużej nie umrzeć.

W procesie lustracyjnym własnej urody sądem najwyższym są zawsze oczy ukochanej osoby.

Nie potrzeba było by ludziom tyle murów i stali, gdyby sami murem za sobą stali.

Wtedy człowiek staje się spełniony, gdy powroty prowadzą go tam, gdzie wcześniej chciał dotrzeć swą ucieczką.

Słowa są jak ubrania, bo zdobić mogą wszystkich, milczenie jest jak nagość, bo zdobi tylko pięknych.

Ileż człowiek był by mniej samotny, gdyby równie łatwo było mu trafić do innego człowieka szukając, co doń strzelając.

Dopiero gdy odejdzie młodość dowiesz się ile z twego piękna było tylko urodą.

Gdy wraz ze wzrostem przebytego w życiu dystansu nie rośnie twój dystans do samego siebie oznacza to, że wraz z wiekiem stajesz się coraz większym głupkiem.

Gdyby wszyscy kochali tak samo, to nikt nie zdołał by wznieść się ponad miłość własną.