aforystokrata

4 lutego 2018 roku, godz. 19:09 8,6°C 129

Ostatnie pożegnanie

Jednej nicości płomień nas spopiela
więc nie mów żegnaj tylko do widzenia
płaszczem ciemności jedna skryje ziemia
więc nie mów żegnaj tylko do widzenia
lądem wspólny nam skrawek istnienia
więc nie mów żegnaj tylko do widzenia
oceanem wieczności kraina marzenia
więc nie mów żegnaj tylko o widzenia
drogą wędrówka w pokój zapomnienia
więc nie mów żegnaj tylko o widzenia
domem granica krańców nieistnienia
więc nie mów żegnaj tylko do widzenia
tam znów połączą się nasze milczenia
więc nie mów żegnaj tylko do widzenia
cisza nas złączy śmierci spotkania
więc nie mów żegnaj tylko do widzenia
co nią złączone nic już nie rozdziela
więc nie mów żegnaj tylko do widzenia.

piórem2 magdalena

4 lutego 2018 roku, godz. 20:43

Zawsze jesteś tu mile widziany.

aforystokrata Myśl

18 października 2017 roku, godz. 23:44 6,3°C 6

Ileż świat byłby piękniejszy, gdyby ludzie nie płacili by sobie w nim ciągle pięknym za nadobne.

Eazy Bartek

19 października 2017 roku, godz. 00:11

Mściwość to cząstka ludzkiej natury, więc czy warto ją tracić? No chyba, że jesteśmy monstrum, które nie zostało dokończone.

aforystokrata Myśl

18 października 2017 roku, godz. 23:41 11,5°C 3

Mądry człowiek nie potrzebuje na życie żadnych recept bo wie, że ono nie jest chorobą.

aforystokrata Myśl

18 października 2017 roku, godz. 23:34 4,2°C 1

Nie podrywam moralnych autorytetów - nie są w moim typie.

natalia(__ups Natalia

19 października 2017 roku, godz. 7:24

Bardzo dobra myśl
" moralność człowieka częściej zależy od jego umysłu a nie od jego serca''

aforystokrata Aforyzm

14 października 2017 roku, godz. 23:42 11,8°C 1

Kto czeka w życiu na więcej, ten więcej w nim czeka.

piórem2 magdalena

15 października 2017 roku, godz. 15:13

W nadziei aź się ktoś nadzeji.

aforystokrata Wiersz

12 października 2017 roku, godz. 23:50 6,0°C 4

Spóźnieni

Późne ogrody miłości jesieni
złocone tęsknotą więdnących liści
zbrązowiałe strupami poranionej ziemi
koralami rosy umajone przeczyście
skrzydłami chmur uleciałe światło
ptasimi kluczami zamknięte błękity
lichotą słoty wątłe łez ciało
strojne w omszałej szarości aksamity
żagiel ust jaśnieje w mórz deszczu
w ostatniej jachtu nadziei czerwieni
koralowe rafy fioletów zmierzchu
mijając świtu latarnią zieleni
nim zimna stal kosy księżyca
zetnie jasność w gwiazd ściernisko
pajęczej nici kibić wiatr chwyta
gnając boso w cisz wrzosowisko
burzany mgieł wśród stepu przestrzeni
bezkresnych równin zakryją zwątpienie
tlące się nami ciała jak cienie
rozkwitną aż po ostatnie milczenie
w późnej miłości o chłód jesieni
ciągle o siebie zbyt wcześnie spóźnieni.

zapach_bzu bez łez

13 października 2017 roku, godz. 22:56

Ile kolorów w tym wierszu:) Jestem pod wrażeniem. Ale dwie ostatnie strofy... Powaliły na kolana. Kłaniam się :)

aforystokrata Myśl

7 października 2017 roku, godz. 00:42 13,0°C 2

Im oryginalniejsze jest marzenie, tym trudniej jest skopiować je spełnieniem.

$$ many ~~

7 października 2017 roku, godz. 19:22

raczej nie

aforystokrata Myśl

25 września 2017 roku, godz. 00:18 1

Pamięć to dzień ludzkiego wnętrza, zapomnienie to noc, wspomnienia to gwiazdy - im bliżej życiem zimy, tym dni są coraz krótsze i częściej patrzymy w gwiazdy, które nigdy nie są piękniejsze niż w mroźne noce opuszczenia przez wszystkich zapomnieniem.

aforystokrata Myśl

25 września 2017 roku, godz. 00:10 0,0°C 1

W życiu jesteśmy wystarczająco długo gośćmi, aby odchodząc stąd stać się na zawsze cudzoziemcami.

aforystokrata Myśl

25 września 2017 roku, godz. 00:05 13

Zakochani w innych to misjonarze wiary w ludzi, zakochani w sobie to zapyziali jej proboszczowie.

aforystokrata Wiersz

24 września 2017 roku, godz. 00:33 2,3°C 3

Przedjutrze

Nim cieniem przekwitniesz
trupio bladym wspomnieniem
ziarnkiem ciszy
stanie się krzyk istnienia
wędrowna karawana
zetrze ślady stóp
wśród piasków czasu
spójrz w zielone oczy łąki
rozkwitaj błękitem stepów nieba
srebrniej rosą poranka
zachwytem kolii dotyku [...]

RozaR Roza

24 września 2017 roku, godz. 00:55

Podzieliłbym na dwa lub trzy wiersze . - koniecznie

aforystokrata Myśl

12 września 2017 roku, godz. 23:53 18,7°C 3

Życie w społeczeństwie to taki bieg sztafetowy, w którym zawodnicy ścigają się ze sobą o pałeczkę pierwszeństwa aby następnie przekazać ją własnym dzieciom.

piórem2 magdalena

13 września 2017 roku, godz. 13:17

Ja siedzę tylko w ksiąźkach kucharskich co zresztą wyszło mi na dobre.

aforystokrata Myśl

12 września 2017 roku, godz. 23:47 6,3°C 14

Kobieta naprawdę grzechu warta skusi nawet do świętości czarta.

JaJo Jadwiga

13 września 2017 roku, godz. 9:39

Czarta do niczego nie trzeba kusić. Błąd logiczny.

aforystokrata Myśl

12 września 2017 roku, godz. 23:44 4,2°C 8

Ludźmi, którzy najkonsekwentniej i wbrew wszystkim chodzą w życiu własnymi drogami są niestety najczęściej tylko zboczeńcy.