aforystokrata

Im oryginalniejsze jest marzenie, tym trudniej jest skopiować je spełnieniem.

Pamięć to dzień ludzkiego wnętrza, zapomnienie to noc, wspomnienia to gwiazdy - im bliżej życiem zimy, tym dni są coraz krótsze i częściej patrzymy w gwiazdy, które nigdy nie są piękniejsze niż w mroźne noce opuszczenia przez wszystkich zapomnieniem.

W życiu jesteśmy wystarczająco długo gośćmi, aby odchodząc stąd stać się na zawsze cudzoziemcami.

Zakochani w innych to misjonarze wiary w ludzi, zakochani w sobie to zapyziali jej proboszczowie.

Życie w społeczeństwie to taki bieg sztafetowy, w którym zawodnicy ścigają się ze sobą o pałeczkę pierwszeństwa aby następnie przekazać ją własnym dzieciom.

Kobieta naprawdę grzechu warta skusi nawet do świętości czarta.

Ludźmi, którzy najkonsekwentniej i wbrew wszystkim chodzą w życiu własnymi drogami są niestety najczęściej tylko zboczeńcy.

Z iluż dzielących ludzi murów ci nie pozostawili kamienia na kamieniu... bo nie mieli w siebie czym rzucać.

W oczach człowieka można przeczytać to, co mówi on swym milczeniem.

Żądać od człowieka można tylko rzeczy możliwych - o pozostałe trzeba go zawsze poprosić.

Jesteśmy tak szczelnie zewsząd otoczeni przez rzeczywistość, że bronimy się w tym kotle tylko dzięki zaopatrzeniu drogą powietrzną przez górnolotne marzenia.

Gdy przebaczamy tylko skruszonym oznacza to, że będąc na ich miejscu nie okazali byśmy skruchy.