aforystokrata

Bez ciepła miłości nie zdołasz zagrzać żadnego miejsca w świecie na dłużej, niż trwa płomień twego życia.

Szczęśliwi są ci, co nie wiedzą, że są w życiu rzeczy gorsze od śmierci.

Te myśli najbliżej są prawdy, które najmniej oddalają milczenie od ciszy.

Tyle możemy wiedzieć w życiu o śmierci, ile w dzień widzieć ciemności zamykając powiekami przed światłem oczy.

Nie umrze ostatni zły człowiek, dopóty żyć będą ci, co będą się z tego cieszyć.

Nie wiesz, czym jest tęsknota póki wierzysz, że od utraconego szczęścia drogą jest ucieczka w zapomnienie i nie wiesz, czym jest utracone szczęście, póki tęsknotą nie będziesz szukał w swej pamięci jego bosych śladów wśród piasków czasu.

Nie masz czym się chwalić, gdy prawda leży po twojej stronie, bo oznacza to tylko tyle, że nie pomogłeś jej się podnieść.

Marzenia i wspomnienia są w nas dymem i popiołem tego samego ognia, który jeszcze albo już jest zbyt daleki, by się nim ogrzać.

Wspomnieniami tylko to można w życiu wskrzesić, co niepamięcią można w nim uśmiercić.

Ten staje się w życiu naprawdę wolnym człowiekiem, kto do tego, by nie być w nim samotnym nie potrzebuje nikogo więcej prócz siebie.

Wspomnienia są nie bardziej wskrzeszaniem przeszłości niż bladość jest opalenizną księżycowych nocy.