Kto nigdy nie był samotny ten wie tyle o pięknie miłości, ile o pięknie płomieni wie ten, kto nigdy nie widział ich blasku pośród nocy.

Gdy żadne z twych wspomnień nie stało się marzeniem, to wszystkie twe radości odeszły zbyt młodo, by dojrzeć w prawdziwe szczęście.

Nie pojmiesz czym jest miłość dopóki wiernością nie wycieszysz i nie wycierpisz, że tym samym kwiatem są w niej róże płatków i róże cierni.

Ileż trudniej byłoby nam w życiu poczuć się zwycięzcami gdyby nie ci, którzy są w nim bardziej od nas...przegrani.

Tylko zakochani mogą wiedzieć lepiej od samotnych, jak wiele można w życiu mieć mając w nim tylko... siebie.

Tam zaczyna się w życiu jesień, gdzie twe szczęście staje się już tylko wspomnieniem, gdy wspomnienia nie staną się twym szczęściem.

Wtedy pojmiesz czym jest teraźniejszość, gdy przeszłość i przyszłość różnią się dla ciebie tym, czym różnią się od siebie wyjściowe i wejściowe...drzwi.

Dopiero gdy pojawi się w tobie prawdziwa tęsknota zrozumiesz, jak bardzo nawet od pierwszego wejrzenia można spóźnić się ...kogoś kochać.

Optymiści są o tyle bliżej prawdy przed pesymistami, o ile świat biało-biały jest bardziej barwny niż świat czarno-czarny.

Światło pamięci o człowieku bez pogodnych nocy czyjejś tęsknoty staje się kobiercem gwiezdnych kwiatów bez ogrodu ciemności.

Bez poezji słowa były by tak niespełnioną obietnicą, jaką bez pocałunków była by miłość.

Nie poznasz do końca swego szczęścia, gdy nie powitasz go nigdy w sobie cichym uśmiechem do własnych wspomnień.