Naucz się doceniać każde uderzenie serca, każdy oddech, a zrozumiesz, że nie wszystko trzeba mieć. Jesteśmy warci więcej, niżeli nam się często wydaje.

Potrzeba wielkiej wiary i wielkiego serca, by zamiast wciąż pytać "dlaczego", zaufać i żyć pełnią życia.

Warto rozmieniać się na drobne, gdy swoje trzy grosze dorzucamy do szczęścia bliskich nam osób.

Człowiek jest zbyt ubogi, by mógł oferować coś w zamian za miłość.

Kto miłość znalazł na krzyżu, ten ślady miłości, niczym drzazgi, zostawia w uścisku dłoni.

Człowiek powinien być zawsze celem naszych starań. Nigdy nie środkiem.

Nie da się ufać drugiemu człowiekowi, jeśli najpierw nie zaufa się Bogu.

Niewiele serc potrafi ciszę przyjąć w zamian za miłość. Lecz tylko w ciszy odróżnisz krzyk pychy od szeptu pokory. Wsłuchaj się w siebie, cisza uczy kochać.

To nie samotność jest tym, czego ludzie powinni obawiać się najbardziej. Najgorszy jest strach. Przed odrzuceniem, byciem sobą, popełnianiem błędów. Pustka, którą sami napełniamy własne serce.

Doceniając każdy odwzajemniony uśmiech, każde spojrzenie w oczy, każdy uścisk dłoni dostrzeżesz, czym nie jest samotność.

Pozwól Bogu kochać ludzi swoim sercem, a wynagrodzi ci każdą chwilę samotności.