Żyje się raz
I każdy swój czas ma
Który wypełnia
Codziennie zbliżając się do śmierci
Która nęci, kręci, porywa
Spragnione dusze
Puste dusze
Pełne wariacji
Zdolne do zmyślnych, lecz patologicznych kreacji
Bo bezsens istnienia
Przytłacza niewyżytych
A wszystko, co nieokiełznane i niezdobyte
To raj fanatyzmu i droga naszej duchowej pauperyzacji
…a co z waszej strony –
BRAK ADNOTACJI.

Przenieś mnie na drugą stronę
I wyrzuć z wysokości.
Tylko nie opuszczaj moich ramion –
Jeszcze daj tę jedną chwilę.
Pieść moje włosy…
I zatrzymaj czas.
Zatrzymaj czas…
Wyłącz ten świat
I odpłyń wraz ze mną tą łodzią błękitu
Nie wychylaj nas poza burtę.
Zatrzymaj czas…
I spójrz mi jeszcze raz w oczy
Nim odejdę,
Nim w swój świat i swój tor wskoczy
Czas.