Anegdoty

kobieta która naśladuje mężczyznę zaburza równowagę wszechświata

prawda nie oczekuje
żadnego pytania

(18 urodziny, prezent: rybka)
A: I co? To ma tu tak stać, aż zdechnie?
B: To samo pomyślałem 18 lat temu :)

świadomość szczeliny roztrzaskuje monolit, choć tylko przyjmuje kroplę deszczu, kroplę rosy, lekkość płatków, miękkość radości, światło

On lekkoduch
jej ciąży
dziewięć miesięcy

Gdyby tak wrzucić do jednego wora wszystkich ludzi, to wyszedłby z niego jakiś człowiek.

Porażka... to zawsze SIEROTA jest
gdyż w ministerstwie prawdy
i ministerstwie kłamstwa, dominuje -
ministerstwo głupich kroków.

" listek "
zamknęła się w środku
listonosz
nie dochodzi

-Znowu to zrobiłeś.
-Tak Mistrzu.
-Wiesz, że w końcu wyczerpiesz swoje szczęście i to skończy się tragicznie...
-Wiem, ale uwielbiam to, pozwala mi to coś poczuć, poczuć, że żyje. Wiem, że to źle, wiem że do niczego nie prowadzi, ale skoro nie mam alternatywy...
-To znajdź alternatywę, znajdź coś albo kogoś dla kogo porzucisz to głupie przyzwyczajenie, cokolwiek dla czego będzie warto przestać tyle ryzykować. Wiem, to nie jest łatwe, ja wybrałem Drogę, tę po której staram Cię prowadzić, ale ludzie mają różne "kotwice". Nie zaprzepaść wszystkiego bo chcesz czegoś teraz.

Spacerowaliśmy z wnuczkiem po Parku Północnym w Tychach. Najpierw byliśmy tutaj przy dębach pamiątkowych prezydenta Komorowskiego i Papieża Franciszka. Wnuk zainteresował się latawcami mniszków.Pokazaliśmy mu jak się je zdmuchuje. Na początku zdmuchiwał je, ale szło mu to dość nieskoro, to szybko wpadł na pomysł, że lepiej będą się odrywać od łysiny, jak będzie nimi wstrząsał.Później kiedyśmy już wracali znad stawów, to wziął długiego kija i nim strącał nasiona mniszków, ale ostatecznie doszedł do wniosku, że najlepiej będzie jak wejdzie pomiędzy ich mrowie i po kolei będzie traktował je obuwiem będącym na jego nogach. Tak latawce uwalniał najszybciej i sprawiało mu to największą frajdę.

Parę dni temu byliśmy w Tychach i popołudniem zabraliśmy wnuczka na spacer po Parku Północnym - tutaj przy urzędzie miasta, dalej przy pomniku wolności, czyli słynnej "Żyrafie", a potem przeszliśmy przez ulicę i powędrowaliśmy jeszcze dalej nad te urodziwe stawy, pełne łabędzi, kaczek i zielonych żab. Potem wróciliśmy nasyceni pięknem wszelkim, a wracając pod pomnikiem Ryśka Riedla babcia zapytała wnuczka:
- Stasiu, jak ci się podobał spacer? - a wnuczek odpowiedział bez namysłu.
- Przecież już wracamy.