Zdjął kto kiedy Jezusa z krzyża, żeby mógł się Jezus trochę powyginać, pozwiedzać okolicę? Nie; prędzej zdejmuje nas litość.
W międzyczasie; między nocą, a dniem; między godziną, a godziną obserwuję ja Jezusa wiszącego na krzyżu. Dostrzegam, jak manipuluje gwoździami w swoich dłoniach siłą woli; jak sam sobie do stóp pada i się od gwoździ uwalnia. Spełza Jezus z krzyża ślimakiem. Skacze Jezus żabą pośród mokrej trawy. Czmycha Jezus polną myszą w pszeniczne łany; pewnie tam zje śniadanie. Nie widać Jezusa przez dłuższą chwilę, za to widzę; tu kłos, tam polny kwiatek dygnie, przez co znać, którędy Jezus idzie. Potem las; las rąk; ręce się weselą, klaszczą, krzyczą; wierzą! Mignął mi Jezus przed oczami i zniknął w lesie młodą, płochą sarną. Co robił Jezus w lesie, tego nie wiem.
I znów w międzyczasie patrzę. Wisi Jezus na krzyżu, jak gdyby nigdy nic się nie wydarzyło. Ręce rozrzucone na boki; całe w skowronki. Jezus umęczony; śpi.

W Internecie grzyby nie wyrastają jak spod ziemi. W Internecie grzyby to stały element; latające talerze, co wylądowały na Ziemi; jednonogie kaleki. Internet; to musi być jakaś mistyczna kraina; przedłużenie Czerwonego Lasu.

Każde albo żadne.
Moja mama uraczyła mnie informacją, że podobno świnie są inteligentne. Powiedziałem, że owszem są średnio inteligentniejsze od psów. Zszokowało ją, że je zabijamy. Stwierdziłem, że to jak z Talibami, ludzie też są inteligentni, ale jest pewna pula genów, które wg. nich natychmiastowo należy "wycofać z użytkowania" w ramach "wolności wyboru" takiego talibskiego wojownika, dla dobra ogółu i imię prawdy - w tym przypadku objawionej.

Poezja, a kto to?! Michaił Lermontow! A więc pisz tak, żeby za dwieście lat poruszyć serce robota.

kto by pomyślał
że
Polska wiecie
gdzie
te które po Olimpijski
medal sięgały
na swoich pośladkach
napisy Polska miały
po kruszec w złocie

a gdyby przyszedł wieczorną porą
znajomy brunet niezbyt przystojny
powiedział chodźmy na spacer skoro
masz wolny wieczór i bądź spokojna

ja zaufania twego nie splamię
i chętnie podam swe męskie ramię
pójdziemy krokiem majestatycznym
do knajpki którą widziałaś we śnie

siądziemy w sali naprzeciw siebie [...]

Ona nie powinna prażyć kukurydzy
mogła zostać dłużej w niebie
oglądając wszystko przez szkło mikroskopijne
będąc w więzieniu widziała skromny plac
na nim rósł kasztanowiec
przepowiadał to co miało nadejść
topiąc smutki w szklanej chochli
widziała obraz swojego brata
nędznie ubranego w szatę postrzępioną
na stołku siedząc topiła w metalu
swoją śmierć
mówiła ze zewsząd nadciąga
jest jak wiatr, który niesie pyłki wprost do żołądka
by tam zakwitły rośliny

Jesteście ulotnym nieuchwytnym szczęściem którego nie można zatrzymać
Skraplacie się i spływacie po policzkach w postaci łez
Kwiaty śpiewają o was najpiękniejsze piosenki
A później ptaki rozspiewują je po świecie dla wszystkich
Słodkie piękne lekkie
A zarazem
Gorzkie, brzydkie i ciężkie
Zalewacie mój umysł czarna smuga
Przypominacie o sobie w najgorszym momencie
Równacie się smutkiem
Znów utonęłam po raz kolejny
Wspomnienia

Zgrzyt starego samochodu
ewolucyjne powietrze
iskrzenie słońca na skórze
słonecznie

Obracasz do mnie głowę
wskazujesz palcem na drobne monety
to dla ciebie
wkładasz do kieszeni uśmiechnięta
nie mówisz nic
wchodzisz do kuchni
gotujesz kawę
stawiasz pełną szklankę na stoliku
rzeczesz: to dla ciebie
dziękuje ci
to te drobne

Przeszedłem lasy, góry
łąki różnobarwne
cienie okrągłe
dachy i chmury
budowle, i autostrady
życie zawsze mnie zaskakiwało
życie... niekończąca się podróż

Nadszedł czas , że normalnie oddycham
Z tęsknoty już nie  usycham.
Skrzydła rozwinięte , nastały czasy piękne.
Żalu i łez nastał kres ...