Gdyby pożar po jej zemście nie spustoszył wizji mojego raju, może bym Ci wybaczyła każdą tęsknotę niezaspokojoną... Za dotykiem czułością pachnącym, wędrówek ust twych sunących, rozpalonych, co w ciszy odpowiadają na niemy lamet w mojej piersi; za jedność serc występującą przeciwko wszechświatowi, którą postanowiłeś rozłączyć zamiast scalić.