Dwoje najlepszych kumpli- przyjaźń od piaskownicy, oboje samotni.
Mimo odległości, która powstała przyjaźń nadal była taka sama- silna.
Pewnego dnia jedno z nich milknie.
Drugie przypomniało o swoim istnieniu raz, drugi, trzeci- cisza... Potem dało sobie spokój!
Mija pewien czas... od wspólnych znajomych dowiaduje się, że ten przyjaciel poznał kogoś.
Przyjaciel czekał wiele miesięcy na jakiś znak... - nie doczekał się, po tylu latach przyjacielowi zabrało odwagi by powiedzieć o tym drugiemu...
Wolał odsunąć od siebie przyjaciela, tak jakby był gorszy, bo jest sam...
Przyjaciel czekał...
I pewnego dnia dostał sms: Jestem szczęśliwy, nie mam teraz czasu na przyjaźń...
Czy to na pewno była przyjaźń?
26 June 2012, 23:41
Przeżyłam to samo... gdy moja "przyjaciółka" miała partnera nie byłam jej potrzebna lecz gdy coś było nie tak to wiedziała sie do kogo zwrócić.
Wiem co czujesz...
26 June 2012, 21:07
Grzegorz myślę, że to km i to, że każdy wieczór był spędzany zazwyczaj na internetowych rozmowach, a jak się w jego życiu pojawił ktoś inny i "zagraniczna" samotność przestała istnieć, przyjaźń poszła w odstawkę...
26 June 2012, 21:04
Karol, przeniesione ;) Dzięki za sugestie, sama też to zauważyłam, ale dopiero jak umieściłam tekst pisany w euforii owego smsa...
Pozdrawiam!
25 June 2012, 18:22
... prędzej bym spytał, "dlaczego tej trzeciej osobie, ich przyjaźń przeszkadzała"?...
;-)
