Me serca jak z kamienia!
Którym nigdy nie wzruszyła ziemia.
Które słońce nigdy nie ogrzewało.
Które nigdy wód morza się nie lękało.

Teraz słabe, klęczy przed Tobą ukochana.
Odsłonięte, jak muru grubego goła ściana.
Przed twym ciałem, płonącym ogniem namiętności.
Moje kamienne serce, wyczuwa powiew ognistej miłości.

Me serce z kamienia się nie poddaje.
Mimo swej uległości wstaje.
Lecz znowu pada na kolana.
Me oczy, ujrzały serca pana.

Tyś nią moja ukochana.
To magia bardzo stara.
Miłości, dawne zwoje.
Rozpoznane przez nas oboje.

Teraz nasze ciała w jedno się złączyły.
Ognie świec zatańczyły.
Połączyły dwie dusze i dwa ciała.
Twe ciało z ognia wiecznego.
Me serce z kamienia wulkanicznego.

Świat jest piękny. Jeżeli tylko dostrzeżesz, piękno w Sobie, będziesz miał Wiarę, Odwagę oraz Siłę by je dostrzec, zobaczysz piękno w każdej chwili swego życia, nawet kiedy zbliży się, nieuchronny jego koniec.

Niekiedy uważamy że świat się kończy, wtedy właśnie, zdajemy sobie sprawę, że nasze nieszczęście, dopiero się zaczyna.