Na całym świecie śmierć ma różne oblicza, symbole czy atrybuty. Wraz ze zmianą długości i szerokości geograficznej zmienia się postrzeganie ostateczności. Podobnie jest z upływem czasu, gdy Śmierć była już mrocznym jeźdźcą apokalipsy, roztańczonym trupem, by na koniec jak w piosence Ciechowskiego przyjść w bikini.
Po podlaskiej ziemi Śmierć chodzi w butach. I to nie byle jakich, po ich stukocie każdy Podlaszczuk wie co się świeci. Gdy umarła moje babcia, jej szwagier opowiadał, że usłyszał miarowe uderzenia damskich szpilek. I choć wiadomość jeszcze nie przyszła, to on już czuł, że trzeba szykować się na najgorsze. Wbrew pozorom to wcale nie odosobniony przypadek, choć w każdej takiej historii inna para butów gra główną rolę.
Nigdy też niewiadomo, czy gdzieś ich Śmierć [...]