Zawsze można odejść dokądkolwiek oczy poniosą… Nie zawsze jednak można wrócić skąd się odeszło…
16 May 2011, 21:54
Czyli można by przypuszczać, że listki są jednak magiczne, wiedziały gdzie i kiedy powinny się pojawić. One są jakby nagrodą pocieszenia, za te źle wybrane ścieżki...
Oby były dobrą ostoją.
16 May 2011, 21:29
A może właśnie listki tworzą jedyne dla nas miejsce w sytuacji w której nie możemy wrócić tam skąd się odeszło...miejsce w którym można zastanowić się...co dalej ze sobą robić...
16 May 2011, 21:23
Może wędrowca przez życie prowadzi magia i dlatego pozwala Mu spoczywać na listkach a nie na ubogiej w zieleń glebie.
16 May 2011, 21:11
Droga Natalio...to o czym piszę to żadna magia...to są tylko opadające listki na których strudzony wędrowiec może usiąść i odpocząć...
Dziękuję...16 May 2011, 21:06
Podoba mi się realny tragizm w tych słowach. Przykre, ale prawdziwe. Zauważam, że większość wypowiedzi na tym "kanale" trafia do odbiorców. Magicznie nakręcona Pana głowa.
29 March 2011, 19:54
Piekna i niebezpieczna rzecz wyruszyc gdzie oczy niosą, bezpieczniejsza jest droga gdzie oczy nas nigdy nie zaniosą, czyli w głąb siebie, swoich myśli i idei. Nawet nie trzeba wracać.
