o, widzę, że przestrzeń też fiszkę straciła :)))
ale z tego powodu przestrzeń nie cierpi :)))

Pokonałem w ciągu ostatnich 36 godzin dużą przestrzeń i było w nie chyba wszystko, a najbardziej lęk, fascynacja, piękno, kształt, eteryka, własna niemoc, ale jednak było to cudowne. Warto było, to szaleństwo podjąć! W przestrzeni jest lek, ale i nadzieja...

Anastazja, to mamy tak samo :) Tyle, że Ty masz wręcz niewyobrażalne powodzenie u facetów. A jeśli o mnie idzie, lepiej nie mówić, dlatego powiem: aktualnie nikt mnie nie chce... :)
Cierpię na lęk...nie powiem czego, przestrzeń solidarnie cierpi ze mną... :)

mnie też... :)

Wojtek, nie wierzę :) To prosty tekst :)

a miło, miło że ktoś tu zajrzał. Bardzo dziękuję :)
Onejka, widzę mały rezonansik. Ten aforek trochę młodszy od dębów rogalińskich :) A jeśli idzie o Twój tekst, zapiskiem zwany, proszę, wrzuć go kiedyś. Bardzo mi się podoba.
Pozdrówka dla Was :)

Przestrzeń lęka się tylko ograniczeń.

No to mnie ubiegłaś, mam w zapiskach - przestrzeń otwiera się z lękiem.
Gratuluję sobie jednomyślności, a Tobie refleksu Nicola, pozdrawiam :)