Poznajemy, zaczynamy lubić w końcu zaczynamy kochać. Z czasem z różnych powodów okazuje się, ze ta miłość nie była dla nas, że nie możemy być z osobą, którą tak bardzo kochamy. Przychodzi smutek, żal, łzy, cierpienie... Gdy ktoś nas pociesza, nie dociera to do nas, jeszcze bardziej popadamy w nasze rozżalenie, że nie ma już obok nas naszej Miłości. A czy ktoś z nas próbował się cieszyć po rozstaniu..? Ja nigdy. Zawsze smutek... Do dziś! Zrozumiałam, że nie możemy mieć wszystkiego, a to, że spotkałam Go na swojej drodze, to błogosławieństwo. Mimo że nigdy z Nim nie będę, to cieszę się, że Go poznałam, że stałam się częścią Jego życia, choć na chwilkę. Mimo łez, które jeszcze wczoraj spływały po policzkach cieszę się, bo BYŁ! I zawsze już będzie w moim sercu, jak i ja w Jego! Wiem, że takie myślenie nie jest łatwe, ale spróbujmy, bo ta radość, którą teraz odczuwam jest niepowtarzalna!!
Nie płaczmy po stracie kogoś, cieszmy się, że mogliśmy Go poznać!
5 July 2009, 13:32
Ciekawa myśl ; )
ale myślę, że żeby dojrzeć do wprowadzenia jej w życie, trzeba najpierw wylać wiele łez...
życie nie jest łatwe.1 June 2009, 11:17
Dokładnie o to mi chodziło w tej myśli. Rozstanie to nie koniec świata, choć wiem, że początkowo, możemy czuć, jakby to byl koniec, ale trzeba żyć i cieszyć się z tego, że było nam dane przeżyć piękne chwile, a jeśli się kochało, to nawet rozstanie tego nie zmieni, jak mówiła Anna Kamieńska "Bo umrzeć to zbyt mały powód, żeby przestać kochać", czy też Twardowski "Jest taka miłość, która nie umiera, choć zakochani od siebie odejdą". Wiem z doświadczenia, że naprawdę jest to możliwe, a uśmiech to podstawa;)
P.S.
Te słowa o uśmiechu powiedział Gabriel Garcia Marquez ;-)
Pozdrawiam i życzę powodzenia
30 May 2009, 19:22
Tak, z całą pewnością trudno zmusić się do takiego myślenia, ale przecież po nieudanym związku nadal trzeba żyć.
Każda minuta jest zbyt cenna, aby spędzać ją samotnie i w smutku. Trzeba cieszyć się, że coś nam się przydarzyło, bo życie jest nieobliczalne. Być może ten jeden zawód zmieni nasze życie diametralnie, ale kto powiedział, że już nigdy więcej nie będziemy szczęśliwi? Jak powiedział kiedyś bardzo mądry człowiek: trzeba się uśmiechać nawet wtedy, gdy jest nam smutno, bo przecież nigdy nie wiemy, kiedy ktoś inny zakocha się w naszym uśmiechu.
