Dzisiaj uważam też, że szukając w innych człowieka, to w końcu dostajemy miłość. Utrwalamy tym samym esencję człowieczeństwa w nas samych. Aforyzm pewnie napisany w oparciu o jakieś przykre doświadczenie, niemniej pobudzający do refleksji i to pozytywnej z biegiem czasu i doświadczeń. Tak. Szukając człowieka w innych, porzucamy dla tego człowieka ludzi, gdy go znajdziemy i nie pomogą węzły i przysięgi, gdy wiążą w kierat, rozwiązując piękno dni, przez ciernie codzienności, która jest rywalizacją, osobnym łózkiem, kolejnym celem, ...

nie odnalazł gdyż nie zaczął od siebie

jakby aluzja do Biblii czy Ewangelii, każą nam szukać człowieczeństwa w tamtych postaciach, zamiast kochać kobietę lub mężczyznę, dbać o dom i ogród, talent przekuć na swoje szczęście i najbliższych.

Bardzo tak jest

szukamy ludzi by odnaleźć się sami
często jednak skupiamy się na ich wadach
bo fakt, że inni je posiadają
ustanawia nas również człowiekami

raczej nie
to właśnie Człowiek szuka Człowieka

inni to my sami, chwilowo poza nami

To prawda.
Pozdrawiam. :)

Trochę brak przesłanek