to moje...albo to nie moje :(

O ulotności naszej pamięci. O prawdziwe, która ucieka nam przez palce. O abstrakcji, którą zamykamy w obrębie pustych słów.

zgadza się

a skoro i 'iluzja' jest słowem więc i iluzją
hmm
o czym więc rzeczesz?

Słowa mają wielką moc tworzenia i kreowania
iluzji.

Ironii brak. :)

zgadzam się
to była ironia, choć nie zawsze i nie do końca

nazwy są po to by można dostrzec że są nazwami

Odbiera go jednak jego nieznajomość.

słowo niesie boga

Rodionie, dlatego bardzo ulotnie rzeknę - to moje.
Interpretacja ma jednak wiele imion.

Madziu, nie możemy po prostu za bardzo w to wszystko wierzyć. Dzień się kończy a słowa wysychają na proch w naszych ustach. Posiadanie jest chwilowe i odbywa się na bardziej abstrakcyjnych płaszczyznach.

Bo ludzie lubią nazywać większość "dobrych" rzeczy swoim imieniem. ;)
Błyskotliwe. ;)