Ludzie uciekając stają się
Niewidzialni dla innych
I mgliści dla siebie,
A odchodząc trwale zapisują się w naszej pamięci.

Myśl pełna troski...

Droga Anno...niekiedy nie ma czasu, by myśleć o bezpiecznym miejscu...czasami trzeba uciekać byle gdzie, byle dalej...Później dopiero przychodzi refleksja...gdy emocje opadają, gdy nie trzeba już się spieszyć...
Natomiast różnica między odejściem a ucieczką jest taka, że zazwyczaj to pierwsze jest przemyślane...by odejść mamy czas na przemyślenia...a tym bardziej dokąd odejść...Nie koniecznie Moja Droga chodzi tutaj o zdradę...lub śmierć...

Donikąd mmm i jak tu nie zachwycić się takową myślą- jest finezyjna ;) Pozdrawiam.

Tak Gerardzie!
Uciekając donikąd stoimy właściwie w miejscu...

Pozdrawiam.

Wspaniałe i bardzo Twoje!
Przenieś;)