Byle była to dłoń na której serce podajemy, a nie broń dzierżymy...

Tak, to prawda...
oglądamy się, liczymy na to, że to "On/Ona" pierwszy/a rękę wyciągnie. Do ostatniej chwili chcemy wierzyć w naszą rację. A gdy już się splotą dłonie jest nam głupio i źle, że to nie my pierwsi...

Smutna prawda.
Pozdrawiam. :)

Najtrudniejszy pierwszy krok...
Po jego zrobieniu - zawsze lżej na duszy...

Pozdrawiam :)

Zawsze najdalej mamy tam gdzie najbliżej-pozdrawiam Gerardzie i miłego popołudnia