Nie sądze, że wybierali.
Po prostu ona sama ich dopadała.

ogólnie średnie
a jak na myśl dnia żenujące

Nieistotne rany po prostu się ignoruje. :)

Chciałam dyskutować, że "umieranie z miłości" nie musi być dosłowne, a raczej nawet nie powinno być i w ogóle...

Ale co mi tam !
Tak, ludzie są hipokrytami, ja jestem hipokrytką.

Dobrze chociaż, że są jednostki niesplamione żadną z druzgocących wad społeczeństwa!

Z przejęciem i poczuciem wstydu wracam do picia (ahh czyżby i alkoholizm!) herbaty. :)

Akurat pisałam to z myślą, o niektórych ludziach,którzy mają wokół siebie tyle nieszczęść, a i tak najbardziej boli ich nieodwzajemnione uczucie (i można to traktować zarówno jako zaletę jak i wadę, zależy czy ktoś wierzy w tę miłość)
Ale to na co ty zwróciłeś( 'eś, mam nadzieję, że nick nie jest mylący ;)) uwagę też jest istotne. I o ile w pierwszym przypadku co do 'umierania z miłości' (albo pewnych jej przejawów, typu "K.mnie nie kocha,to nic, że znamy się 3 godziny,nic się nie liczy, chcę zginąć,oh") mam wątpliwości, to w przypadku patriotyzmu już niekoniecznie. Ludzie ginęli dla idei, dla lepszego jutra.
Nienawidzę wojny, każdej. Ale chcę wierzyć, że przynajmniej kiedyś ludzie walczyli w imię wolności (nie dla zysku, nie dla rozgłosu)

Także peace and... love ;)))

I dzięki za opinie, wszystkie!

( i też bym chciała kiedyś 'umrzeć z miłości'. Ale z takiej prawdziwej, zabierającej każdy oddech i każdą myśl)

Chociaż raz umrzeć z miłości ;)

los robi swoje,ale to też prawda, słusznie.. +

Ooo Tak...całkowita prawda