Kto jak zwierz pustyni szuka,
Jak pugacz po nocy lata,
Jak upiór do trumny puka,
Taki zgubiony dla świata.

Ten może deptać węże, głaskać lwy i tury,
Kto wyrwał z siebie żądło, rogi i pazury.

Leszczyna jak menada z zielonymi berły,
Ubranymi jak w grona, w orzechowe perły

U wielkich poetów często wyrazy dziwią się, pierwszy raz spotkawszy się z sobą.

Polak, chociaż stąd między narodami słynny,
Że bardziej niźli życie kocha kraj rodzinny.

Bo dzieło zniszczenia w dobrej sprawie jest święte, jak dzieło tworzenia

Ty mnie zabiłeś! - ty mnie nauczyłes czytać! (...) TY dla mnie ziemię piekłem zrobiłeś... i rajem

Trzeba wiedzieć, że to jest Sopliców choroba,
Że im oprócz Ojczyzny nic się nie podoba.

Chłopcowi każda piękność zda się rówieśnicą,
A niewinnemu każda kochanka dziewicą.

Ale z każdego kroku, każdego ruszenia,
Można tancerza czucia i myśli wyczytać...

Oparł się płacząc na kanałów brzegu,
Łzy gorzkie biegły i zginęły w śniegu;
Lecz Bóg je wszystkie zbierze i policzy,
Za każdą odda ocean słodyczy.

Głośniej niżeli w rozmowach Bóg przemawia w ciszy.
I kto w sercu ucichnie, zaraz Go usłyszy.

Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy, i noc ma spokojną, i dzień nietęskliwy.