Zeszyt Życiowe, shy.artist

Ciężko jest napisać "koniec", gdy człowiek chcę aby ten film wciąż trwał.
Niestety zdarzają się zakończenia nieszczęśliwe.

Chciałabym uwierzyć, zobaczyć, że jest ktoś komu zależy na mnie, że mnie potrzebuje. Moich niezrozumiałych słów, chaosu w życiu i ciągłych planów. Ktoś w odpowiedniej chwili mnie złapie, gdy będę spadała w dół, ktoś kto mnie zaprosi do swojego świata i będziemy go poznawali razem. Ktoś kto poda mi rękę, gdy upadnę i ktoś kto będzie mi towarzyszył w radości i w smutku.

* * *

Chciałabym żeby wreszcie się do mnie uśmiechnął los...

Jak do cholery się tu znalazłam?!
Piekielne dreszcze przeszywają me ciało.
Pytam się siebie dlaczego tak chlałam.
Widocznie dlatego, że było mi mało.

Zamknięta w swym własnym koszmarze pełzam
jak nędzny robak godności pozbawiony.
I cierpi tak bardzo ma dusza nieszczęsna,
bo czy ja przeżyję to - niewiadomo.

Nie mogę powstrzymać samobójczych myśli.
Tam, obok mnie leży mojej śmierci karta.
Ma dusza płonie w ogniu piekielnym.
Zabij mnie, proszę! Chcę być martwa!

Pamięci Edgara Alana Poe.

Inspirowany utworem zespołu Pestilence,
pod tym samym tytułem.

Dzień jak co dzień, można powiedzieć. Praca w Ośrodku Pomocy Społecznej nie należała do łatwych, multum ludzi z najróżniejszymi problemami, jednak nigdy nie narzekała. Wiedziała co ją czeka wybierając tą pracę i czuła, że pomagając innym, pomaga sobie. Jednak jej życie prywatne było mniej udane. Była po rozstaniu z mężem. Ale tak się musiało stać. Poznali się przez przypadek. Ona szukała parnera na studniówkę, po tym jak okazało się, że tak na prawdę nie ma z kim iść. On był znajomym jej przyjaciółki. Parę razy się spotkali, przetańczyli razem całą noc i okazało się, że nie potrafią bez siebie żyć. Co tak popchnęło ich ku sobie, nie wiedziała do tej pory. Ale kochali się jak szaleni. Każda spędzona razem chwila [...]

Czasem przyjaźń jest jak źle zawiązany supeł. To tylko kwestia czasu, kiedy sam się rozwiąże.

Na liściu deszcz,
a na kamieniu krew.
Obie krople
na język mi spadają.
Trucizna
i ratunek w jednym.
Gniew, żal
i Ty.

Czasem to niemal fizycznie bolesne, gdy piękno - wartość jakaś dostrzeżona świata - kłębiące się skumulowane pod czaszką szuka ujścia, a do żadnej części ciała nie płyną impulsy elektryczne; kończyny trwają bezwładne lub bezładnie próbują się poruszać, pragnąc pokazać gestem to wszystko, co alfabetem morse'a wybija aktualnie serce. Natchnienie rozsadza jestestwo, czyni z istotki żyjącej - konkretną istotę, nadaje świadomość istnienia i chęć istnienia, nadaje sens działaniom i upływowi czasu, tak tego, co już minął, jak i tego, co dopiero nadejdzie; lecz tłucze się rozpaczliwie po ścianach umysłu, których nie potrafi sforsować. Gdyby tylko w słowach chociaż, w dwuwymiarze ciągów liter, udało mu się przecisnąć!
Z włączonym długopisem w dłoni nad kartką czekamy. I nic się nie dzieje. Nic się nie wylewa. Stopy na ziemi. Nogi nie biegną, ani nie tańczą. Gitara w dłoni. Głos milczy. Pędzel namoczony w farbie, drży nad paletą. Kartka wciąż biała.
[...]
Wyciśnięte z głębi piękno na wieczność zamykamy w szufladzie.

Gdy wszyscy zaczęli mnie sprowadzać na krawędź, Ty jedyny podałeś mi dłoń i nie pozwoliłeś upaść. Każdego dnia co raz bardziej zapewniałam samą siebie, że mnie ocaliłeś i, że jestem dla Ciebie ważna. Sam przecież tak mówiłeś. Dopiero dzisiaj zauważyłam, że to był sen. Podałeś mi swą dłoń tylko na chwilę. Podałeś tę dłoń nie tylko mi, ale każdej innej. Nieważne, ja i tak już jestem martwa.

Dlaczego? nie wiem, coś mi się dzieje.
Mam dosyć wszystkiego, już się nie śmieje.
Co dzień brak humoru i zero szczęścia,
Tylko me myśli, to wszystko nakręca.

Ktoś próbuje, pomóc nie potrafi,
Stara się, może natrafi,
Na powód tego, co jest powodem
I przez to wszystko, powiewa chłodem.

Zakładam maskę, na jakiś czas,
Pod warstwą uśmiechu, w duszy jest płacz.
Niech to się zmieni, nie chcę już tego.
Chce być szczęśliwy, czy to coś złego?

Uciekasz...
Po raz kolejny, właśnie wtedy, gdy
Widzisz znów ten sam obraz rzeczywistości
Taki straszny i krwawy
A w sercu zostawiłeś tylko
Tęsknotę, smutek i ból
Ale czy sam do końca wiesz
Czego tak naprawdę Ci brak ?
Dlaczego Twe serce
Woła : "Stój"
Właśnie, gdy próbujesz usłyszeć
Swą cichą myśl
I zrozumieć, dlaczego
Krwawiąc sprawdzasz po prostu
Czy żyjesz