Zeszyt Beautiful Thoughts♥ , _Luna_

Jeśli nie wierzę, że się uda nie jest to brak nadziei.
To brak naiwności w rzeczy, które są dla mnie niemożliwe.

I stajemy tacy mali, tacy bezbronni wobec wielkiej rzeczywistości która nas otacza... Ogrom bólu serca spowodowanego istnieniem czyni mocne ukłucie wnętrza zakłopotanej duszy... Zamęt myśli targanych brakiem nadziei na lepsze jutro strąca nas w przepaść pragnienia śmierci... Łzy plecione krwią, oczy zalane beznadzieją, chaos w mojej głowie niechęć do życia w sobie...

Wiesz co jest gorsze od płakania w poduszkę? Pustka. Taka chwila kiedy po prostu siedzisz i wpatrujesz się w niebo, wiesz, że nie możesz nic zrobić i ogarnia cię to przerażające poczucie bezsilności, które zżera cię od środka. A Ty nie robisz nic. Po prostu się przyglądasz.

Czy kiedykolwiek budziłeś się w nocy, czując dziwną pustkę i mając uczucie, że coś Ci zabrano?

Puste oczy, twarz bez wyrazu, w sercu głucha cisza, głos rozumu również zamilkł- dziś to moje „smutne JA”, które powoli umiera!!! Czy ktoś zatęskni, gdy serce wyda ostatnie tchnienie, przestanie bić, rozpadnie się na tysiące kawałków… a może jednak ktoś chwile wspomni, pomyśli… tylko czy będzie to miało wówczas jakiś sens, jakieś znaczenie, czy może po prostu ręka opatrzności sprawi, że otrzemy się z nadziei i złudzeń, którymi chcieliśmy żyć ale brakło sił!!!

Anioł dotknął mojego ramienia
powiedział "nie bój się,
patrz na świat szeroko otwartymi oczami,
a zrozumiesz sens życia..."

Dlaczego samobójstwo to przestępstwo? Czy nie można zniszczyć czegoś, co należy do nas, a tak naprawdę nigdy o to nie prosiliśmy?

Leżąc między skrajem a otchłanią snu,
w którą zapada świadomość,
mroczne zaułki egzystencji
przebijają się ponad dobrem
darowany i doznanym.
Oszukuję się szukając nadziei,
której może już nie ma.

Moje istnienie w tym świecie dobiegło końca. Pora ruszyć w wieczną drogę po mrocznej otchłani, która wiedzie donikąd.

Księżyc.Mój przyjaciel . Jest ze mną zawsze kiedy samotna błąkam się po mrocznych ulicach mojego miasta.