Zeszyt Odbicia, Breath...

pokochałem szept
który mi zdradził kształt twoich ust

i cień
który się tobą ucieleśnił

bym mógł pochwycić w ramiona
serce co w tobie płonie
ogniem który mnie pali

bo chociaż się kiedyś niebo
od ziemi oddali
a śmierć nas od życia oddzieli

pierwsza i ostatnia
miłość wierząca w sny

natchnieniem jest w muzykach
nieskończonością nadziei

gasną gwiazdy
mej duszy
milczące przyjaciółki
bez granic
lęku

zwierzam się im z dnia
grzesznych myśli
i snów niespokojnych nocy

nie pytają
nie ganią
słuchają w swym
bezdźwięcznym blasku

nikt nie zna mnie
jak one
z zimnego piękna uplecione
na ciemnym nieboskłonie

żegnajcie
cały dzień rozstania
lecz wiem
wrócicie
na kolejne wyznań chwile

Gwiaździste niebo widzę
I srebrną tarczę Księżyca.
Sen spokój duszy przynosi
I to mnie w Nocy zachwyca.

Bo to jest czas na marzenia,
Czas to jest wyobraźni.
Dlatego z Nocą na zawsze
Chcę zostać w pięknej przyjaźni.

Tyle cierpienia w Twoim ciele
Wylewa się jak woda w rwącym potoku
Tyle zmartwień w Twojej głowie
Ile gorzkich łez przelanych
Tyle smutku w Twoich oczach
Ile powrotów i rozstań
Pozwól, że udźwignę piętno pozostałej miłości
......................................................................
Ostatni raz oddaj się w me objęcia
......................................................................
by zapomnieć o mym istnieniu

Gdy "kochanka" staje się tylko "żoną", miłość umiera. Dbajmy więc by nasze żony były też kochankami.

Nigdy do końca nie poznamy drugiego człowieka, ponieważ o tym kim ktoś tak naprawdę jest świadczą jego myśli, a one są tajemnicą.