Zeszyt Y., WilceeQ`

Wiedz drogi WilceeQ'u, że znam Cię już trochę, co prawda rozmowa poza czwartym okiem.
Więc domknij to wszystko i popędź mętliki, niech nikt Ci nie każe zamknąć podręczniki.
Bo wiedza jest ważna otwiera bram więcej niż przyjaźń, niż praca, a nawet niż serce.
Więc przyznam dziś Tobie wielkie, szczere racje, popędzę mętliki, by usłyszeć owacje.
Niechaj Ciebie wesprą każde Twe marzenia, niech przynależność, stres popędzi teraz.
Na doświadczeniach bazując dokładnie, wiedz, że Twa wiedza ukaże to sprawniej.
Nada temu zdania i słów całe kosze, sprawiając, że świeższe będą od wiosen.
Dusza i Ciało, Młodość Twą zaletą, nie rezygnuj z wiedzy, płodnym bądź Poetą.
Podziękuj, lecz tylko czując powołanie, to pasja, którą kochasz, bardziej od niej samej.
Wiedz, że dla Ciebie [...]

Hej, pamiętasz mnie? To ja, Limak. Twój potwór spod łóżka, który zawsze na ciebie czekał.
Pamiętasz, kiedy zobaczyłaś mnie pierwszy raz? Jak bardzo się wtedy przestraszyłaś? Krzyczałaś po swoich rodziców, że pod twoim łóżkiem jest potwór. Oni mnie oczywiście nie widzieli – w końcu nie wszyscy mają ten dar. Powiedzieli ci, że możesz spać spokojnie, że jesteś bezpieczna. Ty im nie wierzyłaś, w końcu dopiero co mnie widziałaś! Kiedy wyszli, długo leżałaś na łóżku w bezruchu. W końcu jednak dziecięca ciekawość zwyciężyła i znów zajrzałaś do mojej kryjówki. Ponownie się przestraszyłaś, ale tym razem starałem się ciebie uspokoić. Do dziś pamiętam, jak przekrzywiłaś wtedy głowę i zagryzłaś wargę, walcząc ze strachem i ciekawością. Ostatecznie ciekawość zwyciężyłaś i spytałaś, kim jestem. [...]

Pluję w twarz bezradnej moralności, gdy moje pragnienia szmacą się z bezsensem uczuć. Jestem pustą skorupą, w której skręca się bezsens wymieszany z niepohamowaną żądzą, aby doprowadzić cię tam, gdzie zawsze chciałaś dojść z resztkami snu na powiekach. Nie dostaniesz ode mnie bukietu czerwonych róż. Otworzymy za to pierwszą butelkę wina, gdy noc rozleje za oknem czarny atrament. Na stół, obok twojego ulubionego kubka z niedopitą kawą, rzucę paczkę prezerwatyw. Pożądanie wzbierze się na naszych skroniach niczym poranna rosa. Tak, mam ochotę zerż*ąć cię w złudnym świetle ulicznych lamp. Na zimnym blacie kuchennego stołu i wtedy, gdy będziesz brała prysznic po długim, wyczerpującym dniu. Kryję się w przyśpieszonym oddechu i tęczówkach, gotowych by zdradzić największe tajemnice życia. Liniach papilarnych połączonych [...]

Kiedy snułam się po domu w mej kochanej pasiastej piżamie, rozciągniętym swetrze i ukochanych kapciach w uroczym, artystycznym nieładzie na mojej cennej głowie o dwunastej w południe, myśląc o tym, że brak mi pomysłów i użalając się nad mym ciężkim losem początkującej pisarki, stwierdziłam, że już chyba nigdy nie wezmę kochanego pióra do ręki, czy może nie zasiądę przed komputerem i nie wystukam na klawiaturze choćby jednego słowa. Na skraju załamania nerwowego pochłaniałam kolejną tabliczkę czekolady i bliska łez błagałam o szybkie zakończenie wakacji, tego bezowocnego okresu dla nas, wielkich artystów! Bo ja, biedna dziewczyna nie mam pomysłów, bo przecież są wakacje, nic się nie dzieje, nie muszę nic robić, leżeć na kanapie i delektować się kolejną minutą beznadziejnej nudy. [...]

Uśpiona ma…
Szukałem Cię bezskutecznie, układając w głowie modlitwy błagające byś wróciła. Byś siedziała przy mnie i czułym spojrzeniem odganiała złe myśli. Uśpiona… myślałem, że już dawno postradałem zmysły. Wierzyłem… przecież byłaś przy mnie, siadałaś na skraju łózka i gładziłaś zmęczoną mą twarz.
Czułem Cię swoją duszą. Zawsze spokojnie liczyłem minuty, bo wiedziałem, że Ty przesuwasz wskazówki mojego zegara. Każdy dzień składałem w Twe dłonie, jako hołd Twojej ciężkiej i pięknej pracy nade mną.
Uśpiona… pamiętasz ten czas, kiedy myślałem, że już Cię nie ma? Zostawiłaś mnie. Dni, które przyszły były koszmarem, przed którym niegdyś mnie zawsze chroniłaś. Jak podle się czułem, jak bardzo się oddaliłem... Pewnikiem było, że na skraju przepaści zostałem sam… I wyłem do księżyca jak oszalały. [...]

Gdybym miała wybrać świat, w którym bym zamieszkała, to znalazłabym miejsce, gdzie nie byłoby nic prócz nocnego nieba i trawy o miękkich, łaskoczących policzki źdźbłach. Chciałabym też łąkę pełną frezji, bo to najpiękniejsze kwiaty. Ale musiałyby pachnieć jak truskawkowe pole. W moim świecie nie byłoby dnia, ani słońca. Byłby tylko pas Oriona, który spinałby niebo i mówił: „teraz zapadła noc”. Żyłabym w świecie nocy, gdzie dwie pory po zmroku określałaby dumna postać Oriona z wiernymi psami u boku. Nie bałabym się potworów, które czyhają pod łóżkiem, czekając aż w ciemności zacznę stopami szukać kapci. Nie bałabym się, bo w moim świecie nie byłoby łóżek, tylko frezjowe pola o truskawkowym zapachu. I byłby tam dąb, na którym gotowałabym ciepłe powietrze i [...]

Wytresowałeś mnie w swym zimnie, w swej emocjonalnej lodówce. Może to ja po prostu byłam dobrym uczniem, jakoś powątpiewam w Twój kunszt trenerski, podejście do zawodników. By być dorym trenerem trzeba okazać zaangażowanie, zainteresowanie i choć ksztę wiary. Napatrzyłam się na to zlo, którym mnie karałeś. Nastawiałam ramiona, na bolesny bicz jestestwa, bez namysłu, z wiarą, że to wszystko ma sens. Nie miało. Nie boli mnie rozgoryczenie, powinniśmy się do niego przyzwyczaić. Rzeczywistość, zamraża nasze reakcje na zło. Ty zamroziłeś mnie w całość, doszczętnie, permanentnie. Pytają, czy nadal jestem tak zimna. A moglam się ogrzać? Mówią, że tak trudno ze mną żyć. Przecież nikogo nie błagam o współczucie. Znakomicie sobie radzę, przyjmując imitację szczęscia i zadowolenie na swej twarzy. Zadowolona [...]