Zeszyt wybrane , Maniek2012

Nazywają to ciszą, bo nic w niej nie słyszą.

głusi na świat.

Nie pisz mojego imienia na niebie, bo wiatr je rozwieje, ani nie na piasku, bo fale napis rozmyją. Noś mnie w swoim sercu, a pozostanę w nim na zawsze.

Najciszej sercem milczeć nie możesz, ciszą nazwaną moim imieniem drżysz na wietrze, już tęsknię, chociaż jesteś blisko, a kiedy będziesz daleko moim zawstydzeniem będę czytać z echa twoich kroków. Przywrę do szyby marzeń nucąc kołysankę naszej miłości. A kiedy będziesz najbliżej, poczekam na szept ust, spiję go jak dojrzałe wino, nie zaprzeczę kroplom wysączonych uczuć.

Dotknij mojej duszy rozgrzanymi szeptem palcami, powiedz ustom jak kochasz, wejdź w mój świat słodką pieszczotą, a ja ułożę cię w wersach wierszy modlitwą o miłość.

Usta chylą się ku sobie, my, każdego dnia inni, czujemy bliskość złaknionych serc, nawet wiatr szeleści czule, prowadzi nas mową miłości coraz bliżej siebie. Nie spieszmy się, oswójmy tę miłość, niech nam w chłodne dni gorącą nutę gra.

Wymięte słowa zamykam mocno w dłoniach, kiedy umykasz mi z serca, nie wiem ile jeszcze mnie w tobie, a ciebie we mnie. Jacyś nie tacy sami. Na piasku piszę twoje imię, na czas, kiedy wrócisz.

W kolorze nieba utoniemy, poszybujemy wolni jak ptaki, zawołamy miłość skrytą w obłokach, niech będzie dla nas błogosławieństwem.

Gdzieś za horyzontem powiek, tam gdzie dotyk pieści duszę, są nasze marzenia. Wyjmuję wspomnia, żeby ogrzać zmarznięte serce. Znajdź dla nas miejsce wśród szeptu niedomkniętych ust.

Słowa: Kocham cię to ponoć najpiękniejsze wyznanie na świecie.
Chociaż: Ja ciebie też są jeszcze piękniejsze.