Zeszyt ...właśnie takie..., sophistiqué

I znów biorę tylko pół oddechu, stawiam tylko pół kroku. Półuśmiechem witam połowiczną satysfakcję. Znów w połowie staję, w połowie się cofam. Pół żyję, pół umieram.

Pieprzone ‘na pół gwizdka’ oddaj mi chociaż jedno tchnienie.

Bluzka pachniała Tobą, a pościel siarką.
Śmierć pachniała szarym mydłem, a ból wódką.
Dom pachniał strachem, a nienawiść ziołami....
Teraz wszystko pachnie środkami uspokajającymi.

I nadal zawracasz mi w głowie..
Jak przy pierwszym pocałunku...
Choć minęło od niego już tyle czasu...

Świat się nie zawali, kiedy przestaniesz patrzeć na mnie
z tym blaskiem w oczach...

Świat nie,
mój świat TAK...

Jeżeli ją skrzywdzisz, pęknie jej serce.
Jeżeli pęknie jej serce, przestanie oddychać.
Jeżeli przestanie oddychać, już nigdy nie poczuje tego wspaniałego zapachu, Twojego zapachu...

Ona Cię kocha, nie widzisz tego?

Mówiłeś: 'Zabiłbym'
Gdy Pytałam 'Kogo'
Odpowiadałeś 'Tego Co By mi Ciebie zabrał...'

* Dla eM.

Każdej nocy mógłbym dla Ciebie gwiazdy zrywać i wplatać je w Twe włosy... Oswoiłaś moją tęsknotę, wyznaczyłaś drogę mojemu szczęściu, nadałaś imię mojej miłości i skomponowałaś rytm dla mojego serca. Wyszeptaj kolor swoich oczu, w których zamieszkam, otul mnie jednym słowem swoim, jednym szeptem.
W moim sercu zakwitły fiołki. I nie, dlatego że jest wiosna. Ale zakwitły, bo jesteś ty.
Twoim jestem w każdym uderzeniu serca.

Moja dusza gubi gwiazdy podążając drogą, szukając miejsca gdzie jesteś ty. Zobacz, ile dziś porozrzucałem, a zrozumiesz, że we mnie mieści się aż tyle ciebie.

Znajdziesz mnie tam, gdzie kończy się czas, a moje dłonie tworzą muzykę, która stale grając powtarza tą samą melodię, tłumacząc sens urwanych szeptów, próbując dokończyć fragmenty wyblakłych listów, których pamiętać nie warto, a zapomnieć tak trudno...

W magicznym niebie niespełnionych gwiazd wypatrywać głosu nadziei.. W bajecznym ogrodzie szczęścia oddychać wdzięcznym zapachem wtulonych traw..
Czekając na miłość.

A gdy nadejdzie, nie pozwolić jej odejść.. Pokochać, tak bardzo..

Świadomość miłości bez wzajemności jest, dla duszy cierpiącej w otchłani niemożliwych marzeń, zbyt rzeczywistym.. Bólem niewypowiedzianej tęsknoty.

Jakie to smutne, że ktoś, dla kogo zrobiłbyś wszystko, nie zrobi dla Ciebie nic..

Nieśmiałość,

kiedy chwytająca za najczulsze punkty serca bezradność, nie pozwala głośno krzyczącej duszy choćby na szept...