Zeszyt wierszownia, nieuczesne słowa

Dlaczego jeszcze nie przychodzisz?
Przyjdź, pięknie proszę.
Porwij, zabierz!

Już liczę minuty
Choć sekundę dla mnie
Nie wskazówki mierzą, a cykady.

Jedna.
I kolejna.
Wiele tych sekund.

Niewiele mam dla ciebie czasu.
Znów do rana każesz mi liczyć?

Niech wicher rozwieje roztańczony włosów blask.
Splecione dłonie, spragnionych, drżących ciał.
Proszę, spójrz ukradkiem na mą rozmarzoną twarz,
przeszyj wzrokiem jakby był to ostatni raz.

Zapamiętajmy każdą chwilę,
każdy moment, każde słowo oraz oddech.
Dotykiem szczerym otocz me serce,
Mniej oczekuj, a od siebie daj więcej.

"Kocham", "przepraszam" używajmy z rozwagą.
Uczuć tych ważnych nie mylmy z zabawą.
O przyjaźń dbajmy każdego dnia,
Bo gdy najmniej się spodziewamy zwiędnie jak bez wody kwiat.

A teraz proszę, tańczmy to życie mimo mylących kroków.
Nie rezygnujmy mimo upadków i wzlotów.
Krok po kroku, tchnienie po tchnieniu,
Wytańczmy życie po swojemu.

Malujesz mi paznokcie u stóp
długo i dokładnie
( dwie warstwy plus nabłyszczacz )
niecierpliwa, wiercę się
nie pozwalasz popsuć swego dzieła
unieruchomiona, płonę
jęczę bezradnie, podniecona
skamlę
z lubością wsłuchujesz się w miłosne skargi
językiem uwalniasz mnie
tryskam zdrojem
nurzasz się,
malując mi paznokcie...

z szuflady

Co zrobisz,jeśli zobaczysz chłopca
małego w podartych spodniach
stojącego na środku drogi
i pytającego: dokąd?

Co jeśli auto go nie ominie -
- niby trafi, ale on dalej stać będzie
nieruchomo
niesiony przez wiatr wiejący
z zachodu o wschodzie słońca

czemu tak stoi i gdzie tak spogląda?

Dzień trzynasty już tygodnia budzę się gdzieś na jej spodniach,
na zegarku cztebernasta, lato w zimie, cienie w blaskach.
Ktoś śniadanie wcześniej zrobił zapach kawy jak chleb z ObI
poniewiera me myślenie, patrzę w prawo,w lewo w ziemie.
Jakbym motał się noc całą nie rozumiał słowa "mało",
jakbym głupi kupił talon i nie wiedział co to rano.
Coś tam chyba mi się śniło, wciąż powietrze łykam z śliną
i koniecznie grzecznie jakoś witam zieleń z bata na to.
A to tato mi polecił to na troski, tona treści....
Wieści beszcić nam nie będą, podał kwieciem i przysięgą,
w chmurze zmieścił cztery zdania, w smaku oddał cel zadania.
"Tania, lipna i bez walki wkręta kłamcą oczu matki.
Pozór, dozór wszech równania, Alfabeta, Gama, Ania.
Zakaz kółko, nakaz kółko, info kwadrat, bacz na trójkąt.
Kłamstwo prawdą w diabła racji zjedz śniadanie po kolacji."
Nic nie muszę wszystko mogę myślę sobie, że znam drogę,
pozamieniam swoją głową i powtórzę im na nowo.
Widzi Misie, Misi Tak - jak kumaty "wolny" ptak...

Magia słowa, jej
treść niewymowna.

Magia ciała, jej
wykwintność działa.

Magia spojrzenia, jej
oczy to moje marzenia.

Magia ust, jej
wargi to słodyczy cud.

Magia zapachu, jej
ciało niczym kwiat hiacyntu.

Magia uczucia, jej
serce pobudza do życia...mnie

lubię nieraz pobyć sama

rozsiąść się wygodnie
zrobić trochę miejsca
w sobie
dla siebie i myśl

niby podróżnik odkrywać
niezbadane strony osobowości

rozbierać na części zaniedbane minuty
zamienione w nieskończoną ilość dni

lubię nieraz pobyć sama

Niezrozumienie
kornikiem wkrada się w głowę
bo dlaczego nie rozumiecie?
i dlaczego...
no dlaczego!

Tak mało się śmiejecie...

Teraz
i ja nie rozumiem
bo jakże to pojąć mam
że wielu
takich "ja"

Nie rozumiem
bo nie chcę rozumieć
tak łatwiej jest
przyjemniej jest
i zapomnieć sobie mogę
ot tak
bo przecież...

Ale śmiejcie się
to i ja
kącik ust uniosę
i nie smućcie się
ja się posmucę

Nie wyłączaj
lubię napisy końcowe

I oto pękło szlachetne serce...
W chwili jednej gdy zadrżały ręce.
I oto rozprysnęło się na kryształ,
blado-sina, zimna wyszłam.
I tak oto chcąc je złożyć,
zlepki robię chcąc coś stworzyć.
Piękne chociaż bez pulsacji,
kryształowe serce gracji.

Bo to jest tak.
Czasami patrzysz, czujesz to ciepło.
Drżenie, w okolicach żeber.
Czasami myślisz, nie dowierzasz.
Czekasz, niech ktoś uratuje.
Cokolwiek z tego co zostało.
Z Ciebie, Twoich dłoni, Twoich zimnych ust,
Trudnych myśli, z czasowo ograniczonej miłości.
Myślisz: Nie, nie uda się.
Nikomu.