Zeszyt wiersze, llenka

Za dużo Cię we mnie
za mało mnie w Tobie
Nieprzytomnym wzrokiem omiatam Twój obraz
za każdym razem
gdy czuję jak rozszerza się źrenica
i chwiejna jest Twa postura
głos jakby obcy
Po raz tysięczny się widzimy
a może więcej
I tyle czasu minęło
odkąd rozmową zagłuszaliśmy dusze
i jak bękarty z potarganymi włosami
włóczyliśmy się bez celu
rozpamiętując (nie)znane ulice
A kiedy słońce słaniało się na niebie
jak złoty kamień w morzu
dzieliliśmy pocałunki coraz bardziej namiętne
dotyk mój parzył
a Twój łagodził
Chociaż mało było mnie w Tobie
a dużo było Cię we mnie
I minął jeden dzień
gdy tęcza posypała się jak grad
Cichy trzask
nikt nic nie słyszał
Za mało nas było przy nich
za daleko oni byli od nas
A teraz gdy staję naprzeciw Ciebie
tylko udajesz
nie widzisz
zwątpiłeś
czy naprawdę mnie nie pamiętasz?

nie zapomnij o mnie
gdy odejdę
ostatnim
dnia oddechem

pozwól mi
pozbierać łzy
za kotarą z mgły
światu podaruję
deszcz

nie smuć się
skrzydła
nie potrzebne mi
by wzbić się
do nieba

uśmiech podaruj
i obiecaj
nie dotykać
tęsknie powietrza

kiedyś wrócę
szmerem traw
szumem
górskiego potoku

Kiedy odejdę od Ciebie
tak już na zawsze
w sobie
pożegnam Cię
powiem nie "cześć"
a żegnaj
nie miej mi tego za złe
po prostu Ty wiesz
że tak musi być
bo razem nie danę
nam przecież żyć
Na zawsze jednak
zostaniesz i tak w sercu mym
ale wiem nie łatwo to jest
pogodzić się z tym.

Kiedy odejdę i będę sama
i w moim życiu nie będzie miejsca
na Ciebie już...
na nas naraz
na słowo razem
słowo klucz...
Kiedy już nie będę się bała
samotności
a w sercu nie będę mieć
tylko do Ciebie miłości
Wybacz mi ...
i otrzyj me łzy

Jedyny mój jesteś TY.

Nie jest nam po drodze
Ty to wiesz od dawna
Nie ważne, że tak Cię kocham
że noc po nocy bywa, że szlocham,
że wspomnienia przelatują mi jak film
a w każdej chwili życia jesteś Ty.

Ważne , że w mą codzienność nagle
wkradnie się pustka
i nic jej nie wypełni, Skarbie
...że będę mieć spękane usta,
że nie tylko w życiu, ale w sercu mym
zostanie po Tobie tylko cień.

Nie chciałam aby nasze drogi się rozeszły
aby jakieś różnice nas dzieliły
a raczej przyciągały nas te same rzeczy
tyle razem przecież żeśmy przeżyli
Ja przecież tak na Ciebie liczę
i nie przestanę nawet gdy odejdę...
wszystko we mnie krzyczy, ja krzyczę
"Takiej miłości jak ta, nie odnajdę"

Kiedyś odejdę...
Kochanie
...a może nie
a może zostanę!

3:39
30/07/2013

I choćbym wyszła ze skóry
i nie wiem jak się starała
to i tak znajdziesz dziurkę
w całym -
i tak jestem niedobra cała.
I tak mam mnóstwo wad
i może jedną zaletę
lecz to przecież wciąż
mało jest
niestety!

I rozumiem
bo jak można tak
być z kimś kto ma tyle wad
i zalet prawie wcale
I mimo upływu lat
nic nie rozumie, nie pojmuje
ani ani, ale...
jak można być
i tkwić
z kimś kto tak kocha?!
Kto noce przez Ciebie nie przesypia
tylko jakos tak szlocha!?

I choćbym nie wiem
jak się starała
i starań bym dokładała
to i tak TY zawsze mi
znajdziesz ten cierń
i nie wyjmiesz mi go stąd
on tkwić będzie
w każdym słowie i czynie
wytkniesz mi za to błąd
nawet swój przypiszesz
byle -
nie przerwać tą ciszę
która aż w uszach
się pisze...

Więc zostań sobie
w tym idealnym niby świecie
może za tysiąc lat
obudzisz się
przekonany święcie
że znów ktoś
zranił Cię
a tyś tyle dał z siebie...
może za milion lat
zrozumiesz
że życie to polega
też na rozumie -
nie wystarczy tylko brać
trzeba coś z siebie też dać.
Kto tego nie pojmie
-ten zginie!

‎11 ‎maja ‎2013

nie ubieraj mnie w ciszę bo nie obchodzi mnie
moda na umieranie
małżeństw

ja tylko oczy chcę bardziej mieć suche
ciebie i siebie skrojonych
na miarę i spać

- spokojnie

przed wołaniem moich oczu
nie zasłaniaj się
gdy powietrze pęka na dwoje

to tylko zima…
srebrem maluje okna niespokojne
puka palcami w szybę
woła cię bez słów
od drzwi do okna tak niedaleko

tylko chciej…

i spójrz na mnie
droga od wtedy do teraz taka krótka
między wzburzonymi oddechami
dopiszmy naszą historię

a przemilczane słowa
zostaw na moich ustach

czekam…

SERCE

Serce pełne skarg
serce pełne ran
miało być pięknie
a jest byle jak

Serce znów sztylet
dostało w sam środek
choć blizn już tyle
ma przecież w sobie.

Nawet już rozum
buntuję się
czemu tylko na pozór
jest dobrze, choć jest źle.

pojąć tego nie może
jak to stało się
że zamiast szczęścia
jest morze łez.

Czemu ktoś zabawił
tak podle się
i biedne serce zranił
naturze wbrew.

Miało serce mieć
do kochania na wieki
lecz ten ktoś odszedł
i zostawił niestety.

Teraz Serce wielkie
choć na dłoni
wprost jest
siedzi w ciemnym kącie
tam gdzieś
i łzy roni.
eech...

serce skarży się tak:
już nikomu nie zaufam
po co mam się bać
że kolejny raz -
ktoś mnie oszuka
i będzie tylko płacz.
Zostanę ugodzone
sztylet wbije mi -
a jam jest wygłodzone
i przykro będzie mi.

Niby ten sam cel na który patrzymy,
Ale jakże inne drogi do niego prowadzące...
Trzymamy się za ręce i wciąż błądzimy,
Wokół znaki życia moją duszę mylące...

Czuję coraz lżejszy uścisk Twojej dłoni,
Serce wali z całych sił w mojej skroni,
Jeszcze chwila i upadnę od ciosu obojętności,
Zamknięta szczelnie w swym świecie bezsilności.

Wiem, że nie wystarczy tylko patrzeć na siebie nawzajem,
By nasze życie stało się choć cząstkowym rajem,
Ale każdego dnia zatrzymaj się, odwróć głowę w moją stronę,
I lepiej sprawdź, czy z Tobą przez życie wciąż iść mogę...

Miłością złap mą rękę, słowami pogłaszcz mą duszę,
Pamiętaj, że słowo „kocham“ codzień słyszeć muszę...
...Nie widzę w Twoich oczach naszej wspólnej przyszłości
Od strachu przed każdym jutrem już dostaję mdłości...

Łapiesz mą rękę, by odepchnąć ją za chwilę,
Masz gdzieś jak przejdę kolejną życia milę,
Piękne słowa giną w potoku Twojej złośliwości,
Gdzie nie czuję nawet lekkiego podmuchu miłości...

Kwiecień 2013, UK

Ofiarowałem Ci miłość
ofiarowałem Ci wierność
ofiarowałem Ci zaufanie
ofiarowałem Ci uśmiech
ofiarowałem Ci czas
ofiarowałem Ci radość
ofiarowałem Ci szczęście
ofiarowałem Ci uczucie
ofiarowałem Ci zrozumienie
ofiarowałem Ci szczerość
ofiarowałem Ci pomoc
ofiarowałem Ci serce
ofiarowałem Ci siebie
ofiarowałem Ci wszystko co miałem
bo Cię kochałem...

Są takie łzy które palą i ranią
I płyną jak rzeka wzburzona
Są takie łzy których nie wstrzymasz
I smutek , którego nic nie pokona

Przychodzą razem jak siostra i brat
Pod rękę, trzymając się blisko
Ramieniem otoczą, przytulą mnie mocno
Szarością pomalują wszystko

Wśród łez jak w deszczu chowam swą twarz
Bez tęczy , która jak parasol chroni
Bo prezent od życia który dostałam
Zgubiłam....jak motyl odleciał mi z dłoni

Ulenka5

rodzić się w niej od nowa
umierać z nią jak zawsze
tylko po to
by zdegradować własne uczucia

z każdym odejściem
zbliża mnie do siebie
oddala mnie ode mnie
żegna nieśmiałą ciszą

a ja czekam krzycząc
bezwładnie macham ręką
nie po to, by ją pożegnać
jedynie by dostrzegła mnie z daleka... gdy będzie wracać

Czekamy aż odnajdą nas,
I strącą odwieczne tajemnice,
Bo kiedy mędrców uszlachetnia czas,
Nami gardzą mówiąc,
- wam już tylko żegnać się z życiem.

A my chcemy jeszcze odkrywać nowe lądy,
Myślą wodząc na przekór,
Obalać przesądy,
Przecież to niemożliwe,
By taki był nasz koniec,
Tyle gestów oddanych tkliwie,
Byle tylko nie zamykać powiek.

Bo my jesteśmy przecież wciąż aktualni,
Świat nasz się nie zmienił,
Tylko trochę zmartwił,
Że tak niewiele zostało pod kopułą z czaszek,
O których już nikt nie pamięta, ni wznosi flaszek.

Nikt już też nie broni,
Umysłu przed strachem,
Słowami myśl trwoni,
- nie wychodźcie przed czasem.

Świat wciąż nie dorósł do tamtych nocy,
Dźwięku ziemi rozdartej,
Głuchym językiem przemocy,
- i nim nas odnajdą zmienimy się w ciszę,
ukochaną przez wielu, mistyczną tajemnicę.