Zeszyt Wiersze, insane breath

Tyle widziałem
że nic już nie pamiętam
tak wiele się działo
że nic po mnie nie widać

mógłbym mówić
o wędrówce wód
miliardach zachodów słońca
razy trzysta sześćdziesiąt pięć
i wysokich trawach
czesanych dziką łapą

ptaki – potomkowie gadów
harmonia natury i
nieznośny wpływ materii

opowiedziałbym
o delikatnym powiewie zieleni
której już nie ma
i pierwszym ludzkim pytaniu
cóż to za geniusz

zapewne mówiłbym długo
lecz nie potrafię
dumałem dumałem
i pewnie dumałbym nadal
gdyby każde milenium
nie było tak potwornie niezwykłe
że aż nieważne

oto bowiem dobiegł końca
pierwszy dzień Stwarzania
to jest dobre
rzekł Pan w zadumie
i ruszył dalej

Zatrute jabłko - wystarczy jeden kęs,
Byś padł na ziemię i czekał na krasnale,
Jak Śnieżka.
A przyjrzyj się nim ugryziesz,
Jak wielu po tobie uszczknie jeszcze.

Chcesz by czekali na ratunek, który nie przybędzie?

Rumiane,
Śliczne,
Soczyste,
Jabłuszko -
Toksyczne.

Wabi cię słowami "zabiję cię, kretynie",
Chętnie więc bierzesz je w rękę.
Przecież zachęcało samo...

Cóż, skoro nie wierzysz,
Smacznego.

szpilkami
przekłuwasz
nadzieję

pryska
odłamkami
wbija się
w korą ubrane myśli

opada
na skażone podłoże
kalecząc dłonie
zbieram resztki
na przyszłość

Kochany, proszę
Zabierz mnie na wycieczkę
W ciepłe objęcia słońca
W zimne dotknięcia deszczu
A gdy już tam będziemy
Gdy trawa utuli ciała
Nie pozwól by to się skończyło
Bym nigdy nie była sama

Znów upadam w Twoje ramiona
A Ty nic nie wiesz o moich demonach
Całujesz mnie a smutek w moich oczach
odstrasza Cię
Udaję, że to nie dzieje się
Czuję lęk, trzepot serc
I w końcu zapadam w upragniony sen.

Gdy cię dotykam
rozkwitasz
otwierasz się
tak subtelnie
delikatnie
jak kwiat
zroszony
niebem...
obejmujesz
płatkami
moje ciało
drżysz
unosisz się
opadasz
przywierasz
pagórkami
do mnie
coś szepczesz
błądzisz
ustami
po włosach
zamykasz mnie
w sobie
uściskiem
swych ramion
na zawsze...

Jestem gdzieś w pokoju ciemnym,
na cztery spusty zamknięty.
W głowie pustkę wielką mam.
Co mam myśleć?
Nie wiem sam.
Siedzę, czuję, nic nie widzę.
Uwięziony jestem.
I tyle.

Siedzisz obok.
Patrzysz,
uśmiechasz,
dotykasz,
uwodzisz,
sprawiasz, że drżę,
sprawiasz, że zatracam się.
Namiętny szept,
czuły gest,
pocałunek ciemności...
Nie ma mnie,
Nie ma Ciebie
Jesteśmy MY,
miłością łaskotani,
zaczarowani.

Snuję się bezwiednie
Snuję się bezwiednie
Codziennie
z kąta w kąt.

A potem znikam dźwięcznie
Fragment po fragmencie,
jak układanka z cudzych
rąk