Zeszyt wiersze, Aliaa

Tak cierpiałam,
bo tak Cię kochałam.
Teraz będę iść do przodu,
nie oglądając się już
za siebie,
bo to przywołuje wspomnienia,
wspomnienia w których cierpię,
których żałuję,
i o których
kiedyś wspomnę.

Kiedy omdlewam w Twych ramionach, trzymasz mnie blisko
nie pozwalasz na dystans ciał, pragnień
plaskam nabrzmiała
słuchasz z lubością,
więc zawodzę,
skarżąc się na namiętność, której nie umiem unieść
i poddaję się czuciu niezmiennie...

Tobie

szósty zmysł nie kłamie
doznane
więzy z kokardką

błękitu czar

Krystyna Sz. 19.03.2015r.

"Być może dla świata jesteś tylko człowiekiem,
ale dla niektórych ludzi jesteś całym światem.

- Gabriel García Márquez"

ocierając się o śmierć
zrozumiałam jak życie jest kruche
a chwile bywają ulotne
cieszyłam się każdą łapiąc w kadr
oddychałam całą sobą
bliźnim rozdawałam miłość
w zamian nie prosząc o nic

pożegnaj bez łez
zostawiłam myśli spisane
czytając wspominaj
przechodniu skoro się zatrzymałeś
odmów modlitwę
zdejmując ciężar grzechu

* zainspirowany warsztatami na innym portalu

Chcąc nauczyć ją latać
w przepaść rzuciłem,
lecz coś poszło nie tak
ona chyba nie ptak.

Pragnę zatuszować lęk
malujący się na twarzy
ubierając przy tym
najpiękniejszą sukienkę

Wyginam usta w kształcie
spokojnego uśmiechu
i na przekór temu co czuję
idę z podniesioną głową

Doskonale dostrzegam
jasne sygnały na drodze
to mimo wszystko ignoruję
co sama nazywam prawdą…

08.11.2013

Bez jakichkolwiek prób
podchodzę do zwierciadła
które choć bywa krzywe
wciąż do niego powracam

Dostrzegam gołym okiem
to co umiejętnie ignoruje
dziwny ukryty błysk
w codziennym uśmiechu

Tak często zdarza mi się
iść w gęstym tłumie
z opuszczoną głową
czując na sobie wzrok…

05.11.2013

Rysuje się we mnie Mongolia
stepem
ochrypłym głosem
i kryształowym powietrzem

na cytrze codzienności
czesze rozwiane włosy

niebo potrafi mieć
nadzwyczaj
suchy oddech

Bawiąc się w głuchy telefon
codziennie otrzymuję
sygnał zwrotny od życia
który umiejętnie ignoruję

Głęboko pogrążona
w niejasnych myślach
opieram spiętą twarz
o szklaną witrynę wiary

Nieświadoma łapię się na tym
gdy trwam tak bezruchu
kilka ładnych godzin
szukając jedynie ukojenia…

31.10.2013

Mętnieje krajobraz
w twoich oczach
coraz bardziej
odbity
łotewską pieśnią
malowaną głosem tęsknoty

W dłoniach
zarysowane życie
spracowanym głosem
szepcze melodię
do boga
w kolorze spragnionego torfu

Spójrz
przecież te drzewa
zakwitają dla nas jesiennym kolorem
wiatr przeplata w palcach liście
i z twoich ust
wyciąga rudawe włosy

od
zachodu słońca
w świetle księżyca

razem
przyjemnie

wstaje świt
my z nim
i ze sobą
do końca
wtuleni
w blasku
wschodzącego słońca

Krystyna Sz. 16.08.2013r.